Vroeger werd het feit dat men linkshandig was, beschouwd als een gebrek. Nu zijn er steeds meer linkshandigen en bij het sporten blijkt deze bijzonderheid vaak juist een belangrijke troef te zijn.
In tegenstelling tot wat algemeen wordt gedacht, bestaat de lateraliteit vanaf de geboorte. Via een automatische looptest (*) kan men vaststellen of de zuigeling reeds voorbestemd is voor een van de twee zijden. Maar door zijn gebrek aan kracht en zijn onhandigheid wordt de uitdrukking van deze lateraliteit meestal uitgesteld. Rond de leeftijd van 2 à 2,5 jaar wordt de voorkeur zichtbaarder, doordat het kind bijvoorbeeld aangeeft dat hij zijn lepel of zijn potlood liever met een bepaalde hand vasthoudt. Later, rond de leeftijd van 5 jaar, laat de laterale dominantie geen twijfel meer bestaan. Meestal is het zo dat, hoe vroeger de lateralisatie zich uit, des te uitgesproken ze op volwassen leeftijd is.
Steeds talrijker
In het begin van de 20ste eeuw was slechts 3% van de bevolking linkshandig. Zij werden wat gewantrouwd en er werd ook op neergekekn. Heel wat uitdrukkingen brengen de linkerkant nog in verband met lompheid: "links zijn" "met het linkerbeen uit bed stappen" enz. De ouders en opvoeders spannen zich in om dit gebrek te corrigeren. Vroeger bond men de linkerhand op de rug vast om kinderen te dwingen hun rechterhand te gebruiken. Gelukkig behoren deze praktijken tot het verleden. Naar schatting zijn 10% van de Europese bevolking en 30% van de Noord-Amerikanen nu linkshandig; een verschil dat verklaard wordt door een sterke erfelijke factor in het voorkomen van dit fenomeen. Zo hebben twee linkshandige ouders één kans op twee om een linkshandig kind te hebben; deze verhouding daalt tot één kans op zes als slechts één van de ouders linkshandig en tot één kans op vijftig als geen van de twee linkshandig is.
Linkshandigen aan de macht
Te allen tijde waren er in de sport veel linkshandigen. Voorbeelden zijn boksers (Marvin Hagler), autopiloten (Ayrton Senna) of tennissers (John McEnroe). Linkshandigen presteren zeer goed in disciplines met een rechtstreekse tegenstander, zoals schermen, badminton, tennis, tafeltennis enz. Uiteraard halen ze tegenover hun tegenstander voordeel uit het feit dat ze meer gewend zijn aan een omgekeerd spel. De facto ontmoeten ze vaker rechtshandigen dan linkshandigen. Maar er zou meer dan dat zijn. Sommige specialisten denken dat linkshandigen ook een iets hogere reactiesnelheid van enkele milliseconden hebben, wat het verschil zou maken in disciplines waarvoor bliksemsnelle reflexen vereist zijn.