Paul is 56 jaar. Bij hem kwam het hartfalen heel sluipend.
En vandaag voelt hij de effecten nauwelijks. Maar gelukkig werd de ziekte wel ontdekt.
Alles begon met een gezondheidsupdate en ... ademtekort als symptoom.
De getuigenis van Paul, een man met hartklachten.
Hoe hebt u ontdekt dat u aan hartfalen lijdt?
Gewoon door naar mijn huisarts te gaan. Ik was al jaren niet meer op consultatie gegaan en vond dat ik op mijn leeftijd wel eens een check-up mocht laten doen! De dokter vroeg me of ik me vaker kortademig voelde of abnormaal vermoeid was. Dat was inderdaad zo!
Ik wist niet dat die klachten op een specifiek probleem wezen, maar zijn vraag was terecht. Als ik een trap op moest, ging ik al na drie treden moeilijker ademen en in het algemeen was ik vaak moe ook als ik niets bijzonders deed.
De dokter heeft me meteen aangeraden om mijn hart te laten onderzoeken en me naar een cardioloog doorverwezen.
Welke onderzoeken hebt u ondergaan om tot de diagnose te komen?
De cardioloog heeft een volledige check-up gedaan. Eerst een echografie van mijn hart om te zien hoe het eruitziet, en een elektrocardiogram om de werking van mijn hart te controleren. Ik heb ook een inspanningstest moeten doen om na te gaan hoe mijn hart bij lichamelijke activiteit reageert.
Het was geen lolletje. Ik moest op een hometrainer gaan zitten en zo hard en lang mogelijk fietsen. Maar het ergste vond ik – ik durf het bijna niet te zeggen – de bloedafname, want ik ben doodsbang voor naalden!
De einduitslag was dan al bij al toch geruststellend. Mijn hartfalen is niet uitgesproken, zeggen de dokters. Maar het was goed dat ik een diagnose heb laten stellen, want de oorzaak is een te hoge bloeddruk.
