Inhibitoren van het angiotensine-conversie-enzym zijn recente geneesmiddelen, en momenteel worden er heel wat grootschalige studies over verricht die stuk voor stuk de doeltreffendheid ervan bewijzen. Ze zijn zowel geïndiceerd bij een hartinfarct als bij hartinsufficiëntie.
Inhibitoren van het angiotensine-conversie-enzym, afgekort als ACE-inhibitoren, remmen de conversie af van angiotensine II, het actieve hormoon van het renine-angiotensinesysteem, dat de bloeddruk verhoogt. ACE-inhibitoren zijn dan ook in de eerste plaats antihypertensiva. Ze doen de bloedvaten uitzetten.
Basisgeneesmiddelen in de cardiologie
Het is bewezen dat ACE-inhibitoren beschermende eigenschappen hebben voor de nieren doordat ze de niercomplicaties van diabetes verhinderen. Studies hebben ook aangetoond dat ze de hartspier (het myocard) beschermen, met name bij hartinsufficiëntie, en op die manier de mortaliteit bij hartpatiënten aanzienlijk doen dalen. Ze bieden bescherming bij een hartinfarct en zelfs bij een cerebrovasculair accident, door recidives te voorkomen. ACE-inhibitoren zijn dan ook basisgeneesmiddelen in de cardiologie en worden vandaag systematisch voorgeschreven bij hartinsufficiëntie of een hartinfarct.
Je moet er soms van hoesten
ACE-inhibitoren worden uitstekend verdragen. Hun belangrijkste bijwerking is hoest: één op de tien patiënten heeft er last van. Gelukkig bestaat er een gloednieuwe klasse van het geneesmiddel die dezelfde eigenschappen heeft als de ACE-inhibitoren, maar zonder dit ongewenste effect: de angiotensine II-antagonisten. Ze zijn echter veel duurder en kunnen dan ook beter voorbehouden worden voor patiënten bij wie ACE-inhibitoren hoest veroorzaken.