Vroeger hechtten de mensen meer belang aan goede manieren dan vandaag. Ze bepaalden onze manier van eten, de plaats waar en het moment waarop we aten, en ook wat we aten. Is er een verband tussen het verdwijnen van die gewoonten en de alsmaar verder oprukkende obesitas?
Vroeger hechtten de mensen meer belang aan goede manieren dan vandaag...
. Er stond altijd brood op tafel: je moest er eten, behalve dan met pasta en rijst;
. Snoepen voor je aan tafel ging was uit den boze;
. Je wachtte tot iedereen zich had bediend voor je begon te eten;
. Je nam niet zomaar bij, maar je vroeg daar de toestemming voor;
. Paps of mams tikten je op de vingers als je te snel at;
. Als je je groenten niet opat, kreeg je geen dessert;
. Er werd niet gesproken met de mond vol;
. Je veegde je mond af voor je dronk;
. Er werd hoofdzakelijk water gedronken; kinderen mochten er soms een scheut grenadine in doen, net genoeg om er een kleurtje aan te geven;
. Koeken, chocolade en ander snoepgoed zaten in de kast en werden uitgedeeld door mama of een andere volwassene
. Ook zomaar even iets uit de koelkast halen was uit den boze.
Vroeger waren er heel weinig kinderen die te dik waren...
Komt het misschien omdat eten gebeurde in een soort kader van goede manieren die door sommigen nu wel eens als vergane glorie worden bestempeld en in de vergetelheid zijn geraakt?
Na lectuur van het boek "Manger: Francais, Européens et Américains face à l'alimentation" (Uitgeverij Odile Jacob), de neerslag van een geweldig onderzoek onder leiding van Claude Fischler, socioloog en voedingspecialist, en Estelle Masson, sociaal psychologe, kan men zich gerust die vraag stellen! Het boek onthult - onder meer - dat de Amerikanen snel eten, dat ze overal eten, op om het even welk uur, vaak terwijl ze ondertussen iets anders doen, en dat ze zich daarbij niet veel aantrekken van hun gezelschap. De Amerikanen zouden ook verbijsterd zijn over de strenge tafelmanieren die in Frankrijk nog bestaan: de maaltijden die op vaste tijdstippen worden genomen, aan tafel, en met een vast menu. Maar de Verenigde Staten worden zoals bekend ook al tientallen jaren geteisterd door obesitas.
Ook in Europa is obesitas helaas en dan vooral bij kinderen in stijgende lijn. Maar de situatie is bijlange nog niet zo ernstig als bij de Amerikanen. Misschien zijn onze goede manieren een efficiënte buffer tegen de kilootjes. Kortom, het is een traditie die het verdient om in ere gehouden te worden!
