Gladys is vijf jaar. Ze is verzot op spaghetti zonder saus, op Magic System en op haar twee zusjes. Ze is niet zo zot op de saus bij haar spaghetti, op het geweld op televisie en op siësta’s. Ze is een klein duiveltje, maar ze doet haar omgeving smelten door haar geweldige zin voor humor. Klein detail dat belangrijk is voor het verdere verhaal: Gladys heeft het downsyndroom. E-gezondheid brengt het getuigenis van haar ouders.
“De dag dat we te horen kregen dat onze dochter het downsyndroom heeft”
“We hebben het downsyndroom bij Gladys ongeveer twee weken na haar geboorte ontdekt”, vertellen haar ouders Jean-Charles en Isabelle. “De gebruikelijke prenatale tests hadden het syndroom tijdens de zwangerschap niet kunnen opsporen.”
“In het medisch corps was het gesprek dat we die dag hadden doorspekt met pessimisme en vooroordelen. De artsen vertelden dat onze dochter waarschijnlijk obees zou zijn, dat ze mentaal achter zou lopen op andere kinderen, maar dat we haar naar een speciale instelling konden brengen. Het waren echt doemscenario’s, terwijl we toen liever concrete informatie hadden gekregen over de beste manier om onze dochter op te vangen in deze nieuwe situatie.”
“We wisten niets over het downsyndroom”
“Terug thuis hebben we tientallen referentiewerken over het thema uitgeplozen. Zo zijn we erachter gekomen dat Gladys met een aangepaste en vroegtijdige behandeling een bijna normaal leven zou kunnen leiden. Toen ze twee maanden was, zijn we gestart met de sessies logopedie en kinesitherapie.”
“Vandaag is Gladys in staat om zich klaar en duidelijk uit te drukken, al zijn haar zinnen op grammaticaal vlak soms een beetje krom. Maar los daarvan maken we er een punt van eer van om haar zo veel mogelijk verantwoordelijkheidsgevoel bij te brengen. Zo eet en drinkt ze zelfstandig; ze helpt ook mee in het huishouden, enz. We willen het anders-zijn van Gladys niet uitwissen, maar we weten dat ze veel potentieel heeft en we willen dat ze dat maximaal exploiteert.”
