Ik heb zelf 3 maanden in een hospotaal gelegen als revalidatie voor een gebroken voet.De eerste dagen kreeg ik een aanval van Epilepsie niemand die wist wat dit was,alleen mijn kamergenote die hulp is gaan halen,2 keer is dit gebeurdlater kreeg ik een aanval van reflux toen er 5 verpleegsters leuk stonden te praten en mijn kamergenote alweer hulp moest gaan halen.Ik werd naar een ander hospitaal gebracht,dat niet samen werkte met het vorig ziekenhuis resultaat ik kreeg verkeerde medicatie want de ziekenhuizen onderling wisselden geen gegevens uit.Dit heeft een paar dagen geduurd eer mijn man alles uitgelegd had en men dit aan genomen had.Bij de operatie van voetheeft men mij verdoving toe gepast zodat ik vanaf 8 uur s'morgens tot 4 uur namiddag niet meer bij kwam,en men het ergste vreesde.Na baxters en water is het dan toch gelukt dat ik terug bij kwam maar verschrikkelijk misselijk en ziek.En dit alleen voor het verwijderen van een bout in mijn voet.Op het intensiven liet men de doos met medicatie uit hun handen vallen,en van de 13 pillen heeft men er 1 gegeven met de woorden dit zal toch ook wel helpen,met gevolg zware aanvallen van epilepsie men wist niet goed wat te doen,want wat is epilepsie nu eigenlijk.gelukkig kreeg ik hulpvan mijn specialist en mijn man die mij van diens veranderde en de juiste medicatie toe diende.Kan ik dit aan klagenof niet ?Ik vind echt vervelend als ik geen aanvallen krijg zie je aan mij niets,maar als ik zware aanvallen krijg breek een voet,of val ik ergens tegen of onder,vlucht ik weg enz.En ben ik voor een paar uren of dagen KO,wat laterzie je aan mij alleen een paar blauwe plekken en de rest.Maar waarom reageert een ziekenhuis zo verkeerd en begrijpt ze dit niet?
Eerste onderwerp hernemen