Familietherapie is een groepsavontuur en een werk van lange adem. In de praktijk van de therapeut kunnen verschillende generaties en verschillende therapeuten samenkomen. Wanneer is een dergelijke aanpak noodzakelijk en bij wie kan men ervoor terecht? Een overzicht.
PUB
Waarom familietherapie?
"Familietherapie heeft als doel ons te bevrijden van het emotionele keurslijf waarin we allemaal zitten in ons gezin", aldus familietherapeut Murray Bowen. Als er problemen zijn in uw gezin of familie die zich uiten in specifieke psychopathologieën, kan familietherapie een oplossing bieden. Deze therapie spitst zich niet toe op één of meer individuele gevallen, maar richt zich op de hele familie.
De verschillende denkscholen
- Psychoanalytische familietherapie: de psychoanalytische theorie richt zich hier tot heel de familie. Er wordt gegraven in het verleden, en alle diep verankerde, onbewuste raderwerken van de familie worden blootgelegd. Deze therapie gaat uit van het principe dat de symptomen van een patiënt de uitdrukking zijn van intrafamiliale conflicten. Duur: meestal verschillende jaren. Structurele familietherapie: graaft niet in het verleden, maar analyseert het huidige familiesysteem. Door de transacties, allianties en coalities te bestuderen binnen de familie, proberen individuen dit systeem samen met één of meer therapeuten te veranderen. Duur: een twaalftal sessies, gespreid over één jaar. Systemische familietherapie: de systeemtheorie werd ontwikkeld in de Verenigde Staten en beschrijft de familie als een open systeem waarbinnen de leden met elkaar interageren. Met andere woorden: waarbinnen elk lid reageert op de problemen van de andere leden. Geestesziekten en gedragsstoornissen worden beschouwd als het gevolg van verstoorde familierelaties. Duur: gemiddeld één jaar.
Gepubliceerd door Psychonet Production
op 22/04/2003 - 00h00
Bekijk dit artikel