Sinds 17 mei 2002 is euthanasie in België in een aantal gevallen wettelijk toegelaten. Maar er zijn nog heel wat schaduwzones...
Net zoals Nederland heeft ook België nu haar euthanasiewet. De Kamer van Volksvertegenwoordigers heeft haar goedkeuring gegeven aan de wettekst die reeds door de senaat was goedgekeurd.Maar daarmee is niet alles gezegd. De oppositie gaat niet akkoord en heeft een honderdtal amendementen ingediend. Die werden allemaal verworpen. Na 16 uur debat werd de wet uiteindelijk goedgekeurd. De wet voorziet het volgende:
- De arts kan niet worden vervolgd voor euthanasie als zijn patiënt gebukt gaat onder een "constant en ondraaglijk lichamelijk of psychisch lijden" ten gevolge van een ernstige, ongeneeslijke, accidentele of pathologische aandoening" en als de patiënt zich in een "uitzichtloze medische situatie" bevindt.
- De patiënt moet meerderjarig en bij bewustzijn zijn.
- De vraag van de patiënt moet "vrijwillig, na rijp beraad en herhaaldelijk worden geformuleerd" in een "levenstestament". Ze mag er niet komen onder "druk van buitenaf".
- De arts mag weigeren op de vraag in te gaan.
- Als de arts de vraag aanvaardt, moet hij meerdere malen een gesprek hebben met de patiënt en moet hij hem inlichten over de mogelijkheden van palliatieve zorgen.
- Een tweede arts, gespecialiseerd in het domein van de ziekte waaraan de patiënt lijdt, moet bevestigen dat de ziekte ongeneeslijk is en dat de lichamelijke en/of psychische pijn moeilijk of niet kan worden verlicht.
- Ook de verpleegkundigen en de omgeving moeten worden geraadpleegd.
- Als de patiënt niet stervende of terminaal ziek is, moet men na de vraag minstens één maand wachten vooraleer over te gaan tot euthanasie.
De wet wordt van kracht zodra ze in het Staatsblad verschijnt. De wet lokt echter veel reacties uit in de politieke wereld, maar ook bij de artsen. Zo voorziet de wet geen enkele straf voor diegenen die de regels niet zouden respecteren.Hoe dan ook, elk geval moet worden voorgelegd aan een evaluatiecommissie die het parket kan verwittigen. De wet beantwoordt ook niet aan de prangende vraag van bewusteloze patiënten of patiënten die zich niet kunnen uitdrukken en die geen "levenstestament" hebben nagelaten.
