Het is nu mogelijk ledematen te transplanteren, maar er blijven medische en psychologische problemen.
David is een 22 jarige jongeman die enige tijd geleden, bij een ongeval in de slagerij waar hij werkte, een hand heeft verloren. Hinderlijk voor zijn beroep? Eigenlijk niet... hij droeg een prothese waarmee hij zeer goed overweg kon, maar waarmee hij uiteraard niet kon voelen.Dankzij de aanwinsten in de heelkunde wordt het nu mogelijk ledematen te transplanteren.De chirurgen van het Erasmusziekenhuis hebben onder leiding van Prof. Frédéric Schuind dat "wonder" gerealiseerd: ze hebben "gewoonweg" een hand van een lijk getransplanteerd op David.
Een operatie van 12 uur, maanden revalidatie
De operatie heeft meer dan 12 uur geduurd, maar de revalidatie zal nog veel langer duren: meerdere sessies kinesitherapie per dag, ergotherapie en een zeer strikte medische follow-up.Zoals steeds na een transplantatie moet David immunosuppressiva innemen om het risico op afstoting (of rejectie) te verkleinen. En waarschijnlijk zal hij die immunosuppressiva levenslang moeten innemen.Vandaar de aarzeling van de artsen en de terughoudendheid van de clinici tegenover dit type heelkundige ingreep. Volgens Prof. Frédéric Schuind gaat het om functionele heelkunde, net zoals een niertransplantatie. De heelkundige ingreep verbetert de overleving niet, maar wel de levenskwaliteit.Maar ook de psychologische implicaties zijn enorm. In Frankrijk heeft eenzelfde operatie enkele maanden geleden veel aandacht gekregen in de pers. De operatie was heelkundig een groot succes, maar de patiënt kon zijn “nieuw lidmaat” moeilijk aanvaarden en vroeg enige tijd later het lidmaat weer te amputeren.David zal nog weken moeten wachten vooraleer hij wat zal voelen in zijn vingertoppen en waarschijnlijk twee jaar vooraleer hij nuttige bewegingen zal kunnen uitvoeren. Maar “zijn” vingers bewegen, en dat is al mooi meegenomen...