Duimzuigen

Het zuigen op de duim door kleine kinderen. Door de meeste deskundigen wordt het duimzuigen tot een bepaalde leeftijd als een normale bevrediging beschouwd. Het zuigen aan de borst geeft de baby de diepste bevrediging, als surrogaat kan het kind zijn duim, vingers of iets anders nemen. De meningen omtrent de gunstige en ongunstige invloed van het duimzuigen op de psychische ontwikkeling van het kind en het gebit zijn verdeeld.

Degenen die voor het duimzuigen zijn menen dat het onderdrukken van de zuigreflex bij het jonge kind aanleiding geeft tot remmingen van het gevoelsleven, waardoor spanningen en angsten kunnen ontstaan. Degenen die tegen het duimzuigen gekant zijn houden vol dat deze gewoonte in hoge mate het gebit misvormt.

In het algemeen overheerst de mening dat alleen hartstochtelijk duimzuigen aanleiding kan geven tot vervorming van de bovenkaak en ongewenste tandstand, maar dat in de regel een normale bestaande behoefte aan duimzuigen niet behoeft te worden verboden. Individuele benadering van elk kind is daarbij noodzakelijk. Van grote betekenis is dat het kind reeds vanaf het tweede jaar regelmatig naar de tandarts gaat, die dan een deskundig advies kan geven.