PUBLICITÉ

DSM V: Hebben we allemaal last van psychische aandoeningen?

Gepubliceerd door Marion Garteiser, gezondheidsjournaliste op 28/05/2013 - 09h17
-A +A

Als u meer dan drie keer per maand buitenproportioneel veel eet of als uw kind meer dan drie keer per week een woedeaanval krijgt, hebt u misschien allebei  nood aan een geneesmiddel. Dat is in ieder geval wat het nieuwe handboek voor psychiaters lijkt te suggereren.

PUB

DSM V: nieuw handboek voor psychiatrie

De term DSM V zegt u misschien niet meteen iets. Het is de afkorting voor Diagnostics and Statistics manual, het Amerikaanse handboek voor diagnose en statistiek van psychische aandoeningen. Maar het boek is voor elk van ons belangrijk. Het bepaalt wat de psychiaters als een mentale of psychische stoornis beschouwen, wat met andere woorden afwijkt van het normale gedrag.

Waarom speelt een handboek voor Amerikaanse psychiaters ook elders in de wereld zo’n belangrijke rol?
DSM is niets meer dan een poging om alle psychische stoornissen te beschrijven aan de hand van duidelijke en (in de meeste gevallen) makkelijk vast te leggen criteria. Hoelang houden de symptomen bijvoorbeeld aan, wat is de impact op het leven van de patiënt, hoe vaak treden de aanvallen op, enz. Het is een makkelijk te gebruiken hulpmiddel, waardoor ook heel wat artsen buiten de Verenigde Staten er graag gebruik van maken. In mei is er een nieuwe versie van het handboek verschenen. De Vereniging van Amerikaanse psychiaters heeft er zeven jaar aan gewerkt.

 

Wat verandert er in de nieuwe uitgave van het handboek van psychische aandoeningen?

Er zijn heel wat veranderingen aangebracht die helaas niet zomaar in een notendop samen te vatten zijn. Maar als de DSM V vandaag de voorpagina’s haalt, dan is dat omdat het nu wel lijkt of we allemaal aan een of andere psychische stoornis lijden. Dat is toch de unanieme indruk van alle commentatoren. We halen er een paar stuitende voorbeelden uit:

  • Eetbuien: vier periodes per maand waarin de patiënt meer eet dan wat als normaal wordt beschouwd, volstaan blijkbaar om de diagnose van psychische aandoening te stellen.
  • Rouwen: het verlies van een naast familielid of van een goede vriend was tot nog toe een criterium dat de diagnose van depressie uitsloot. Verdriet hebben, huilen of geen plezier beleven aan de dagelijkse activiteiten zijn immers veel voorkomende symptomen als we om iemand rouwen. Vandaag kunnen die symptomen al na twee weken beschouwd worden als een simpele depressie.
  • Driftbuien: kinderen die drie keer per week buitensporig reageren op een bepaalde gebeurtenis (grillen, woede, enz.) kunnen voortaan al de diagnose “disruptive mood dysregulation disorder” opgeplakt krijgen, vrij vertaald: ontwrichtende stemmingswisselingen.

 

Gepubliceerd door Marion Garteiser, gezondheidsjournaliste op 28/05/2013 - 09h17

Allen Frances, « Saving Normal », mai 2013. Maia Szalavitz, Time, janvier 2103. Friedman, R.A., NEJM, mai 2012 (doi : 10.1056/NEJMp1201794)

Bekijk dit artikel
Vous devez être connecté à votre compte E-Santé afin de laisser un commentaire
PUBLICITÉ