Driftaanval

Bij een jong kind meestal uiting van woede, nogal eens voorkomend op basis van een conflict tussen kind en ouder of verzorgende. Driftaanvallen betekenen niet dat een dergelijk kind een opvallend slecht humeur heeft maar dat hij - vooral op twee- of driejarige leeftijd - zichzelf nog niet voldoende onder controle heeft.

Hij kan zichzelf werkelijk niet beheersen wanneer hij een driftaanval heeft, zodat het weinig zin heeft hem te zeggen onmiddellijk te stoppen of hem achteraf te straffen.

De moeilijkheid is kalm te blijven zodat uw eigen rust aanstekelijk werkt, in plaats van zelf zo razend te worden dat u hem juist opzweept. Het is beter weg te lopen en hem even aan zijn lot over te laten dan bij hem te blijven en te gillen.

Een scene maken is lang zo effectief niet meer als het publiek verdwijnt; een kind dat een aanval heeft, zal veel sneller bedaren als hij alleen gelaten wordt, maar laat wel de driftdeur open en ga niet ver uit de buurt. Probeer zoveel mogelijk conflicten te omzeilen en hem tijdig af te leiden, maar krijg geen schuldgevoel als het niet altijd lukt zijn driftbuien te voorkomen.
Het feit dat bepaalde kinderen veel driftiger zijn dan andere, is gedeeltelijk een kwestie van temperament, maar ook van omstandigheden. Driftbuien worden zeldzamer naarmate het kind beter in staat is om zijn eigen beslissingen te nemen en te aanvaarden dat hij zijn verlangens wel eens moet uitstellen.