Pasen is met zijn overvloed van chocolade-eieren en -konijnen voorbij. En het zijn niet alleen de kinderen die ze graag lusten! De voorliefde voor chocolade is veel heviger dan de typische snoeplust van kinderen. Volwassenen praten soms over hun chocoladeverbruik als over een onverzadigbare passie, anderen noemen zichzelf eerder "verslaafd" en nog anderen behandelen hun "depressie" of stress met chocolade. Wat klopt er echt?
Een drang naar intense zinnelijke belevingen?
Wie heeft er nog nooit een tablet chocolade opengemaakt om eigenlijk maar twee heerlijke stukjes te eten en enkele minuten of uren later vast te stellen dat enkel nog de verpakking over blijft? Waar komt deze onbeheersbare drang vandaan die ons ertoe aanzet te blijven eten, terwijl wij er geen behoefte aan hebben? Wat bevat dit voedingsmiddel dan, dat aanvankelijk zelfs als een geneesmiddel werd beschouwd, dat het zo'n begeerte in de hand werkt?
Volgens Dokter Gérald Apfeldorfer, voedingsdeskundige en psychotherapeut, is een "chocolatomaan" iemand die door het eten van chocolade een zinnelijke prikkeling zoekt die verantwoordelijk is voor een onweerstaanbare drang naar chocolade maar niet zomaar elke soort chocolade. Chocolatomanen scheiden het kaf van het koren. Zij hebben een uitgesproken voorkeur voor zwarte chocolade met een cacaogehalte van minstens 50%.
Of een zoektocht naar psychologisch actieve stoffen?
Neurofysiologen hebben zich op hun beurt afgevraagd of deze selectieve voorkeur voor chocolade misschien wordt aangewakkerd door een zoektocht naar psychologisch actieve stoffen. Resultaat: ze hebben er een behoorlijk aantal gevonden die in de chemische samenstelling van een cacaoboon voorkomen. Chantal Bismuth, professor toxicologie aan het Hôpital Lariboisière te Parijs legt uit dat "cacao een complexe stof is die is opgebouwd uit minstens 800 verschillende moleculen, waarvan een aantal een gekende farmacologische werking hebben", zoals serotonine.
Deze eigenschap wordt door sommige gepassioneerde liefhebbers geprezen; deze werking kan te maken hebben met de lichte hoeveelheid serotonine die in de samenstelling van chocolade wordt teruggevonden. Serotonine is een stof die normaal gezien aanwezig is in de hersenen en een invloed heeft op het humeur. Overigens beïnvloeden sommige antidepressiva, zoals Prozac® in het bijzonder de afscheiding van serotonine.
Neurofysiologen hebben eveneens aangetoond dat chocolade een afscheiding van opiumpeptiden veroorzaakt in de hersenen, met andere woorden kleine opiummolecules. Deze vaststelling zou het feit verklaren dat chocolade niet alleen een aangename smaak heeft, maar ook een toename van een veeleer "hersengestuurd" plezier veroorzaakt.
In het rijtje stoffen in de samenstelling van chocolade staan ook cafeïne, theobromine, salsolinol en fenylethylamine. Deze drie stoffen zijn moleculen die de aandacht en waakzaamheid stimuleren. Bovendien wordt van theobromine gedacht dat het een stimulerend effect heeft op het centrale zenuwstelsel en het hart. Theobromine bevordert de spierwerking en stimuleert de eetlust. Cafeïne is ook alom bekend in de bestrijding van vermoeidheid, de stimulering van de intellectuele activiteit en het verhogen van de aandacht.
Recent hebben onderzoekers in de samenstelling van chocolade eveneens een kleine hoeveelheid anandamide aangetoond, een stof die effecten vertoont die vergelijkbaar zijn met die van cannabis! In een artikel dat in 1996 werd gepubliceerd, leggen ze uit: "Onze intense drang naar chocolade zou niet enkel te wijten zijn aan zijn smaak en textuur, maar ook aan het toenemende gevoel van welzijn dat te vergelijken is met de werking van cannabinoïden die in cannabis aanwezig zijn.'