Uit een nieuwe studie over zwaarlijvigheid blijkt dat het looptempo - van wandelen tot hardlopen - niet noodzakelijk recht evenredig is met het percentage gewichtsverlies bij zwaarlijvige kinderen.
Het komt er vooral op aan te bewegen!
Zwaarlijvigheid bij kinderen: een ware epidemie
Ook bij kinderen is zwaarlijvigheid (obesitas) een zorgwekkende kwaal. Zo bleek uit een Franse studie bij kinderen van 10 maanden tot 8 jaar dat al 10 % van hen zwaarlijvig was in plaats van de normale 3 %. En kinderobesitas is bij sommige leeftijdsgroepen met maar liefst 53 % gestegen in Japan, met 65 % in Engeland en met 60 % in de Verenigde Staten. Finland is het enige land dat er tot nog toe in geslaagd is het percentage te stabiliseren, dankzij een preventieprogramma speciaal voor kinderen.
Liefst niet te intens
Italiaanse onderzoekers hebben de vetverbrandingspercentages vergeleken bij verschillende wandelsnelheden, bij 24 jongens met overgewicht (met een gemiddelde Body Mass Index (BMI) van 25,5). Een BMI van 25 of meer wijst op overgewicht, boven de 30 spreken we van obesitas. Het hoogste vetverbrandingspercentage werd waargenomen bij een matig wandeltempo van 4 km per uur. Een snelheid van 5 of 6 km per uur deed dat percentage niet aanzienlijk toenemen. Hoewel de jongens uit de steekproef meer koolhydraten verbrandden toen ze hun tempo opvoerden, stelden de onderzoekers toch vast dat een matig wandeltempo tot de beste verhouding leidde tussen de verbrande vetten en de verbrande koolhydraten, wat aan te raden is om af te slanken. Op basis van die resultaten raden de Italiaanse wetenschappers aan om oefeningen van lage intensiteit voor te schrijven en aan te moedigen. Die zijn haalbaarder en aanvaardbaarder voor zwaarlijvige kinderen dan intensere programma's die niet noodzakelijk tot meer gewichtsverlies leiden.
Schrijf u gratis in op de newsletter van e-gezondheid !
Maffeis C., "The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism", January 2005; vol 90: pp 231-236.