Als u hond niet goed meer lijkt te zien, als hij tegen alles wat in zijn weg staat aanloopt en als zijn pupil niet meer zwart is, maar wel witachtig, dan is de kans dat uw hond cataract -of staar- heeft erg groot.
Wat is cataract?
In het oog van de hond bevindt zich een soepele lens die van vorm kan veranderen om het licht zoals het hoort op het netvlies te focaliseren. Op die manier kan de hond zijn zicht aanpassen om zo de verschillende voorwerpen te identificeren die zijn pad kruisen en ook de objecten die zich verderaf bevinden. Om perfect te kunnen zien, moet de kristallens totaal transparant zijn. Maar naarmate een hond ouder wordt, gaat de kristallens dikker worden en verouderen waardoor hij almaar meer troebel wordt. De pupil van het hondenoog, die doorgaans zwart van kleur is, vertoont dan blauwachtige reflecties en wordt daarna hoe langer hoe witter. Naarmate dat proces vordert, gaat de hond minder goed zien en stilaan blind worden. Dat is op zich een normaal verschijnsel, maar soms is het dat ook niet. Dat is bijvoorbeeld het geval wanneer de kristallens dikker wordt op een willekeurige leeftijd.
De oorzaken van cataract
De meest voorkomende oorzaak van cataract bij honden is de veroudering van de kristallens wanneer het huisdier een hogere leeftijd bereikt. De aandoening evolueert traag, het kan verschillende maanden tot jaren duren, maar meestal begint cataract op de leeftijd van zeven à negen jaar. Staar kan evenwel ook voorkomen bij jonge honden van zes maanden tot één jaar. In dat geval is cataract erfelijk en sommige hondenrassen hebben er vaker last van dan andere: Afghaanse windhonden, Amerikaanse cockers, Duitse schepers, Siberische husky's en poedels. Andere rassen hebben dan weer last van erfelijk cataract, dat van bij de geboorte aanwezig is, zoals de Bostonterriër en de westie. Dit soort staar tast meestal slechts een deel van de kristallens aan. Cataract kan ook optreden bij slecht gecontroleerde diabetes wanneer suikerziekte -waarbij het glucosegehalte in het bloed te hoog is- voor een verhoogde glucoseconcentratie ter hoogte van de ogen zorgt. Dat uit zich door de transformatie van glucose in sorbitol in de kristallens waardoor die troebel wordt. Dit soort staar treedt bijzonder snel op. Ten slotte kunnen ook traumata of ernstige ontstekingen resulteren in een meer troebele lens.
