Met de huidige behandeling van Buitenbaarmoederlijke zwangerschappen kunnen de gevolgen aanzienlijk worden beperkt, en die waren vaak fataal voor de moeder. De ingrepen worden bovendien ook almaar minder agressief. Tegenwoordig kan men al door een echografie en hormoonmeting een vroegtijdige diagnose stellen en zo ingrijpen nog voor er zich complicaties voordoen. Toch blijven Buitenbaarmoederlijke zwangerschappen nog altijd een van de belangrijkste doodsoorzaken bij zwangere vrouwen in het eerste trimester van de zwangerschap.
1. Definitie van buitenbaarmoederlijke zwangerschap
Bij een Buitenbaarmoederlijke zwangerschap of EUG (extra-uteriene graviditeit) nestelt het eitje zich niet in de baarmoeder, maar erbuiten. Meestal is dat in de eileiders, in zeldzame gevallen ook in de eierstokken of in de buikholte.
Deze fout bij het innestelen kan geen levensvatbare zwangerschap opleveren. Vaak is er alleen maar een toename van het trofoblastisch weefsel zonder dat er een echte embryonale ontwikkeling plaatsvindt.
2. Alarmsignalen bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap
- Een Buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan op elk willekeurig moment van het eerste trimester aan het licht komen, omdat ze verschillende weken asymptomatisch (zonder specifieke symptomen) blijft.
- Veelvuldige bloedingen, meestal maar een kleine hoeveelheid, die bruin zijn van kleur. Deze bloedingen zijn vaak misleidend. Vrouwen houden ze vaak voor ietwat ongewone maandstonden en weten dus niet dat ze zwanger zijn.
- Vaak gaan de bloedingen gepaard met pijn, al kan die ook afzonderlijk voorkomen. Meestal gaat het om pijn aan één kant van het lichaam. Deze pijn kan variëren van intensiteit.
- Misselijkheid met bewustzijnsverlies kan wijzen op een breuk van de eileider of een intra-abdominale bloeding.
- Klinisch onderzoek bij consultatie van een arts kan leiden tot een diagnose doordat de patiënte bij palpatie drukpijn aangeeft die overeenkomt met een Buitenbaarmoederlijke zwangerschap.
- De diagnose wordt normaal bevestigd door twee onderzoeken:
- Een meting van het bèta-HCG (zwangerschapshormoon). Dat gehalte kan abnormaal hoog zijn of een abnormaal verloop hebben.
- Een echografie langs vaginale weg. Hierbij kan de Buitenbaarmoederlijke zwangerschap rechtstreeks te zien zijn of kunnen er verdachte signalen worden opgemerkt zoals de afwezigheid van een vruchtzak in de baarmoeder gekoppeld aan bloeduitstorting in de buik.
- Met deze twee onderzoeken kan in bijna alle gevallen een diagnose worden gesteld. Soms moeten de onderzoeken één of twee keer met telkens 48 uur tussenin worden overgedaan om volledige zekerheid te hebben.