Wat weten we over bijna-doodervaringen?
Mensen die op de drempel van de dood staan maar dan toch gered worden, houden soms herinneringen over aan de periode die ze "tussen leven en dood" hebben gezweefd.
E-gezondheid had erover een gesprek met dr. Jean-Jacques Charbonier, anesthesist-reanimator. Hij heeft zich verdiept in de zogeheten bijna-doodervaringen en schreef er een boek over.
- Wanneer zijn bijna-doodervaringen voor het eerst beschreven?
- Wanneer kan een typische bijna-doodervaring (BDE) optreden?
- Wat ervaart iemand tijdens zo’n bijna-doodervaring?
- Wat zijn de gevolgen voor mensen die een bijna-doodervaring (BDE) hebben?
- Zijn deze bijna-doodervaringen echt, verzonnen of een chemische reactie in de hersenen?
- BDE: wat weet men er echt van dat onweerlegbaar is?
Wanneer zijn bijna-doodervaringen voor het eerst beschreven?
De eerste beschreven ervaringen van deze orde gaan heel ver terug in de tijd, tot voor onze tijdrekening zelfs. Plato maakte er al melding van. BDE zijn dus van alle tijden. Bij ons kwamen bijna-doodervaringen in de belangstelling door het werk van Raymond Moody, een professor filosofie die het fenomeen in de mythologie en bij andere filosofen onderzocht. Zijn studenten leverden hem verhalen over dit type van ervaringen.
Hij kreeg daardoor zin om geneeskunde en psychiatrie te studeren en schreef in de jaren 1970 een boek met de titel: «La vie après la vie». Het werd een bestseller. Hij bedacht voor het fenomeen ook de naam Near Death Experience of NDE.
De wetenschappelijke wereld begon erover te praten. Bij ons werd het fenomeen bijna-doodervaring of BDE genoemd. Maar misschien zouden we het eerder moeten hebben over tijdelijk-doodervaringen.
Wanneer kan een typische bijna-doodervaring (BDE) optreden?
De typische situatie waarin een bijna-doodervaring optreedt, is een hartstilstand. De patiënt heeft dan geen hartslag meer. Na 15 seconden is de elektro-encefalogram vlak en vallen de hersenfuncties uit. Hij is dan klinisch dood. Mensen die na een hartstilstand toch weer ontwaken, zijn dus eigenlijk een poosje klinisch dood geweest.
Daarna duurt het - zelfs in de best mogelijke omstandigheden, door intensieve verzorging of reanimatie - nog 2 minuten voor het hart weer aan de praat gekregen wordt. Al wie al een hartstilstand heeft meegemaakt, is dus heel even dood geweest.
Interview met dr. Jean-Jacques Charbonier, anesthesist-reanimator, en auteur van «Les 7 bonnes raisons de croire à l’au-delà».