U weet het wel en wij herhalen het deze week nogmaals op e-gezondheid.be: sporten is goed, maar je moet er ook toe in staat zijn!
Wanneer wij de redenen onderzoeken die de mensen aanzetten om al dan niet te sporten, komen wij soms uiterst complexe situaties tegen. In sommige gevallen hebben wij te maken met omstandigheden waar men nog een mouw aan kan passen, zoals de natuurlijke dynamiek van de persoon in kwestie of de manier waarop die persoon zijn leven organiseert. In andere gevallen, botsen wij op redenen die wij niet kunnen beïnvloeden: de pijn bijvoorbeeld. Er zijn heel wat mannen en vrouwen die maar al te graag zouden willen lopen, fietsen, zwemmen, zoals de artsen het voorschrijven, maar die zich belemmerd voelen door een te kwetsbaar bewegingsapparaat. Je vraagt je in die situaties soms af wat de oorzaak is en wat het gevolg. Verkeert men in goede gezondheid omdat men aan sport doet? Of doet men aan sport omdat men in goede gezondheid verkeert?
De kip en het ei
Het geval van artrose is zeer duidelijk. Kraakbeenproblemen worden dikwijls aangehaald door ex-sportbeoefenaars op het ogenblik waarop zij stoppen met voetballen, tennissen, lopen, badminton, enz. Zij reageren alsof zij de laatste gezonde gewrichten waarover zij nog beschikken, willen beschermen. Daarmee begaan zij een vergissing. Wie op deze manier stopt met sporten, merkt heel gauw dat, in tegenstelling tot wat zij gehoopt hadden, het sedentaire leven de symptomen eerder doet verergeren dan langzaam verdwijnen. Zelfs in geval van zware artrose, is het van belang om tot op zekere hoogte fysiek actief te blijven. En soms betekent dat ook dat men de raadgevingen van een arts die niet in sport gespecialiseerd is, beter niet volgt. Wij weten bijvoorbeeld dat de meerderheid van de ex-sportbeoefenaars over radiografieën beschikt, die eender welke niet gewaarschuwde reumatoloog enorm zouden doen schrikken. In 80% van de gevallen, kan men er zeker van zijn dat deze specialisten een onmiddellijke en definitieve opruststelling zouden aanbevelen. Welnu, het sedentaire leven is het ergste dat aangetaste heupen en knieën kan overkomen. Het kraakbeen heeft nood aan beweging en vraagt om gekneed te worden. In 2006 heeft een prachtige studie (zie referentie), als het ware een verzameling van alle bestaande gegevens uit de vakliteratuur, bewezen dat een fysiek actieve persoon aanzienlijk minder risico loopt om getroffen te worden door artrose in de onderste ledematen. En voor hen die reeds lijden aan artrose, kan fysieke activiteit ertoe bijdragen dat de ziekte niet te snel verergert. In het kader van een geneeskunde die op bewijzen gebaseerd is ("evidence based medicine" zoals Engelstaligen het noemen), wordt de aanbeveling om in geval van gonartrose (aan de knie) of coxartrose (aan de heup) een minimale dosis sport te behouden, beschouwd als een onweerlegbaar bewijs.
