Bloosangst of erytrofobie is een vorm van sociale angst. Tieners en jongvolwassenen die er last van hebben, ondervinden het als erg hinderlijk. Wat valt er te doen aan deze angst om in het openbaar te blozen?
Angst om in het openbaar te blozen, een bron van leed en ongemak
Angst om in het openbaar te blozen behoort tot de groep van sociale fobieën. Het gaat om een intense en systematische angst voor sociale situaties waar men negatief beoordeeld zou kunnen worden. De weerslag op het dagelijkse leven kan groot zijn. In het ergste geval gaat iemand allerlei strategieën bedenken om risicovolle situaties te vermijden. Dan wordt het een pathologische angst. De sociale angst is hier zo groot dat ze beschouwd kan worden als een ziekte. Maar er bestaan behandelingen voor.
Duizenden mensen hebben last van bloosangst. Deze hinder wordt door anderen soms als heel banaal ervaren, maar ze kan voor de betrokken persoon een echte obsessie worden en haar veel leed bezorgen. De angst om in het openbaar te blozen kan zo een echte handicap worden.
Deze sociale fobie is jammer genoeg vaak heel moeilijk te herkennen door de naaste omgeving. Extreem en vaak blozen heeft nochtans ernstige indirecte gevolgen voor het dagelijkse leven: teruggetrokkenheid, niet naar school willen, depressie…
Bloosangst is een sociale fobie die verandert met de jaren
Als de angst om in het openbaar te blozen al vroeg in de kindertijd begint, bestaat de kans dat hij voortduurt tot op de volwassen leeftijd. De angst wordt wel vaak milder rond het veertigste levensjaar. Als deze bloosangst daarentegen in de pubertijd optreedt, duurt hij meestal maar enkele maanden om dan vanzelf te verdwijnen. Toch zijn er ook gevallen van bloosangst bekend die in de pubertijd beginnen en blijven duren.
