Angina pectoris hartinfarct

Geüpdatet door Medica Press op 09/02/2011 - 14h03

Hartaandoeningen bij ogenschijnlijk gezonde personen uiten zich door pijn in de borst, vochtophoping in het lichaam, verminderd prestatievermogen en in de plotseling optredende hartaanval (hartinfarct) waarbij het slachtoffer ineenstort.

7 stemmen

PUB

Overzicht

1. Inleiding

Een aandoening van het hart hoeft zich niet altijd te uiten in verschijnselen van het hart zelf, ook symptomen van andere organen, bijvoorbeeld de hersenen, kunnen een eerste signaal zijn. Ineens wordt een arm min of meer krachteloos of een arm en been aan dezelfde kant. Soms is er een scheve mond. Na een minuut of tien is alles weer normaal. Een ander, even plotseling optredend verschijnsel: aan een kant wordt er met een van de ogen, ook wel beide, nauwelijks iets waargenomen. De wereld is daar 'weg' of er wordt slechts een 'grijze vlek' gezien. Enkele minuten later is deze vreemde gewaarwording ook voorbij. Soms zullen deze verschijnselen zich zelden of nooit herhalen. Maar het kan ook gebeuren dat de stoornissen zich met vrij korte tussenpozen voordoen. Zulke zeer tijdelijke en slechts kortdurende verschijnselen zijn te wijten aan een snel voorbijgaande doorbloedingsstoornis van een deel van de hersenen, hetgeen niet zelden berust op een circulatieprobleem, dat zijn oorzaak vindt in een hartaandoening.

2. Angina pectoris

Angina pectoris is in het medisch vakjargon de aanduiding voor pijn aan het hart of beklemming op de borst gedurende enkele minuten, meestal als gevolg van zuurstofgebrek van de hartspier door onvoldoende doorbloeding door de kransslagaders van het hart, vaak door slagadervervetting of -verkalking (atherosclerose). De verschijnselen zijn: - karakteristieke snoerende pijn achter het borstbeen; - pijn straalt uit naar de hals, kaak en linkerarm; - pijn treedt op bij bepaalde - meestal dezelfde - inspanningen; - pijn verdwijnt na ontspanning. Andere oorzaken zijn emoties en temperatuurwisselingen. Angina pectoris is een stekende pijn middenonder in de borstkas, die het gevoel geeft niet meer te kunnen ademen omdat de pijn anders erger wordt. In feite maakt een normale ademhaling weinig verschil, omdat de pijn van de hartspier uitgaat. Een jonge kerel, die gezond lijkt maar door gebrek aan beweging (zittend werk, geen sport) in een slechte lichamelijke conditie is geraakt, krijgt enkele dagen spierpijn als hij om de een of andere reden eens enkele kilometers achter elkaar hollend aflegt. Iemand in de leeftijdsklasse van 35-55 jaar die te zwaar is, onder te veel spanning leeft en sigaretten rookt, hoeft geen eindje te hollen (dat kan hij vaak niet eens meer), het is al voldoende dat hij zich plotseling nog eens extra te buiten gaat aan lekker eten, zich heftig opwindt, grote zorgen maakt of zich even inspant, om de hartspierpijn te krijgen. Want dat is de beklemming op de borst, hartspierpijn. De pijn duurt de eerste keer enkele minuten. Op den duur zal het een diepe, uitputtende pijn onder het borstbeen worden, die uitstraalt naar hals en linkerarm.

Hartspierpijn Pijn is altijd een waarschuwing. In dit geval betekent de pijn in de borst hartspierpijn, die het gevolg is van een relatief zuurstoftekort. Zolang bezigheden of omstandigheden een normale inspanning vereisen of met een normale spanning gepaard gaan, is er niets aan de hand. De zuurstoftoevoer naar de hartspier is voldoende. Zodra er een extra inspanning moet worden geleverd of de spanning oploopt, schiet de zuurstoftoevoer echter tekort. De conclusie moet zijn dat de 'normale' zuurstoftoevoer blijkbaar de maximaal mogelijke is. Er is geen reserve. De pijn verdwijnt door een tabletje nitrobaat onder de tong. Belangrijke factoren die mede de symptomen van de aandoening verminderen zijn: - lichamelijke rust; - geestelijke rust; - dieet; - rookverbod; - bepaalde geneesmiddelen. Beklemming op de borst Een ernstige vernauwing van de kransslagaders zal meestal voor het eerst klachten veroorzaken als de zuurstofbehoefte is toegenomen, zoals bij inspanning of stress. Het hart moet dan sneller werken om het zuurstoftekort teniet te doen. Er ontstaat dan een beklemmende pijn op de borst. Het drukkende, snoerende gevoel treedt meestal meer op de voorgrond dan het pijngevoel. Vaak straalt de pijn uit naar linkerarm of linkerhand of hals en kaken, soms ook naar rechterarm en bovenbuik. Pijn links in de borst op de plaats van het hart is meestal geen angina pectoris, evenmin als pijn in rust, want angina pectoris treedt vooral bij inspanning op. Soms kan tegen de wind in lopen al een te grote inspanning zijn en kan men niet meer dan bijvoorbeeld 100 m lopen en moet men uitrusten om het hart de gelegenheid te geven als het ware op adem te komen. Een andere plotselinge belasting is temperatuurverlaging, bijvoorbeeld door van een warme kamer naar een koude slaapkamer of badkamer te gaan. Ook emoties of depressieve stemmingen kunnen een aanval uitlokken. De angineuze pijnaanvallen blijven vaak jarenlang onveranderd. Om de aanvallen te bestrijden wordt veel gebruik gemaakt van nitroglycerine, meestal in de vorm van tabletjes, maar tegenwoordig ook beschikbaar in zalven en pleisters. Preventie Belangrijker eigenlijk zijn de maatregelen om de aanvallen te voorkomen, zoals niet te veel inspanning en niet roken; nicotine in het bloed heeft namelijk een vernauwend effect op bloedvaten. De pijnaanvallen veroorzaken geen blijvende schade aan het hart, maar moeten worden opgevat als waarschuwing dat er met de bloedvoorziening van de hartspier iets niet in orde is. Zulke waarschuwingen geeft het lichaam niet voor niets. Het is goed deze niet in de wind te slaan en tevens aandacht te besteden aan de risicofactoren die kunnen leiden tot een hartinfarct. Angina pectoris hoeft geen voorbode te zijn van een hartinfarct, maar wanneer de aard ervan verandert: een pijnaanval langer gaat duren, in rust optreedt of onvoldoende reageert op nitroglycerine, moet de patiënt direct naar de dokter. Medicijnen Tegenwoordig zijn er geneesmiddelen die angineuze pijnen kunnen verlichten of volgende aanvallen kunnen voorkomen. Het is niet verstandig medicijnen in te nemen zonder voorschrift van de arts. Een patiënt met angina pectoris moet zich niet laten verleiden een tabletje in te nemen, omdat een vriend daar zoveel baat bij heeft.

Het 'tabletje onder de tong' - nitroglycerine of isosorbinenitraat - laat de pijn bij echte angina pectoris meestal binnen enkele minuten verdwijnen. Onder de tong gelegd werkt het snel en effectief, maar niet lang. Isosorbinenitraat bestaat ook als tablet met langere werking. Als de tablet wordt geslikt, geeft deze enkele uren bescherming tegen aanvallen van angina pectoris.
Bèta-blokkers zijn geneesmiddelen die het beeld van angina pectoris in de laatste tien jaar voor zowel patiënt als arts hebben veranderd. Bèta-blokkers vertragen de hartslag, die vooral bij inspanning en emotie oploopt. Dus loopt ook de vraag van het hart naar zuurstof terug en daarmee de kans op een pijnaanval.
nieuwe groep geneesmiddelen vormen de zogenoemde calciumantagonisten. Cellen van de hartspier en vaatwand hebben voor samentrekking, behalve zuurstof ook kalk of calcium nodig. Doordat calciumantagonisten dat kalkaanbod verminderen, wordt minder zuurstof verbruikt voor de samentrekking en kan het hart met de beperkte hoeveelheid aangevoerde brandstof zuiniger omgaan. Ze kunnen met bèta-blokkers worden gecombineerd.

Initialement publié par Medica Press le 19/02/2003 - 00h00 et mis à jour par Medica Press le 09/02/2011 - 14h03