Een anale fissuur is een goedaardig, maar zeer invaliderend dagelijks probleem. Een anale fissuur is niet hetzelfde als een anale fistel. Met goede adviezen en een goede behandeling kan een heelkundige ingreep vaak worden vermeden.
Welke oorzaken?
De belangrijkste oorzaken van anale fissuur zijn constipatie en harde stoelgang. Een anale fissuur begint steeds met een kwetsuur van het slijmvlies van de anus bij passage van harde stoelgang. Het wondje geneest niet steeds doordat daar vele bacteriën huizen. Zo ontstaat een open wonde waarvan enkel de randen genezen, maar die niet dichtgaat. De pijn bij passage van harde stoelgang veroorzaakt een contractuur van de anale sfincter. En doordat de anale sfincter moeilijker opengaat bij de stoelgang, zal de pijn nog verergeren en soms onhoudbaar worden. Meerdere studies tonen aan dat een anale fissuur vaker voorkomt bij mannen dan bij vrouwen. Een bevalling is inderdaad een niet te verwaarlozen oorzaak van proctologische aandoeningen. Zo heeft een studie aangetoond dat 35% van de vrouwen die voor het eerst zijn bevallen, in het postpartum anale letsels vertoonde, terwijl ze er vóór de bevalling geen hadden.
Wanneer raadplegen over een anale fissuur ?
U moet uiteraard niet wachten om een arts te raadplegen. In het begin kan een anale fissuur immers gemakkelijk worden behandeld. De symptomen zijn vrij eenvoudig: stekende pijn bij de stoelgang, meestal aan de achterkant van de anus, en vaak wat bloed op het toiletpapier. Bloed op het toiletpapier kan ook te wijten zijn aan aambeien (hemorroïden, speen), maar deze doen minder pijn en worden meestal gekenmerkt door een zwelling van de anale aders. Als hemorroïden bloeden, verliest u ook meer bloed.
Dr. Renaud GUICHARD