De ziekte van Alzheimer is erfelijk maar niet onontkoombaar. Uit de resultaten van een studie bij tweelingen blijkt dat de genen in deze pathologie een veel grotere rol spelen dan eerst werd gedacht. Onze levensstijl kan deze voorbestemdheid echter wel afzwakken.
Alzheimer en erfelijkheid
De ziekte van Alzheimer is een dementie die tot uiting komt via een aantal symptomen zoals geheugenverlies, afname van het beoordelings- en redeneringsvermogen, stemmingswisselingen en veranderd gedrag. Het is een progressieve en degeneratieve ziekte. Tal van studies tonen aan dat een persoon die een verwante heeft (vader, moeder, broer/zus) met de ziekte van Alzheimer een hoger risico loopt de ziekte te krijgen dan een persoon die geen familie heeft met deze ziekte. Goed, maar in welke mate?De gegevens van een studie bij tweelingen toont aan dat het belang van de erfelijkheid 60 tot 80% zou bedragen, dat is veel hoger dan wat tot nu toe werd gedachtDeze schatting mag mensen met familiale antecedenten van de ziekte van Alzheimer niet pessimistisch stemmen, maar eerder voorzichtig maken. Als een familielid de ziekte van Alzheimer heeft of had, is enige voorzichtigheid geboden met men bij de eerste tekenen een arts raadplegen, vooral als de ziekte voor de leeftijd van 75 jaar tot uiting komt.
Risicofactoren
We moeten op dit vlak voluit optimistisch zijn en benadrukken dat tal van factoren uit onze levenswijze, die ook "omgevingsfactoren" worden genoemd, het optreden van deze dementie kunnen afremmen of juist stimuleren. Door bepaalde gewoonten te wijzigen zou men dit hogere familiale risico dus kunnen doen afnemen. Het is dus beter om in voorkomend geval de volgende factoren te volgen, bestrijden en corrigeren:
- diabetes (glycemie in nuchtere toestand),
- te hoge cholesterol,
- hypertensie,
- overgewicht,
- sedentair leven.
- slechte vetten vermijden (boter, margarine, room, sauzen, luxebroodjes...),
- meer fruit en groenten eten,
- meer vis eten,
- heel regelmatig aan lichaamsbeweging doen en intellectueel actief blijven.