Tot voor kort werd aluminium als onschadelijk beschouwd. Het element komt op natuurlijke wijze voor in het milieu en is intussen ook in al onze verbruiksgoederen te vinden. Vandaag kunnen we ons terecht afvragen of sommige van onze gezondheidsproblemen niet te wijten zijn aan dit in zulke hoge concentraties voorkomende element. De vermoedens over het gevaar van aluminium worden almaar vaker bevestigd en de bewijzen stapelen zich op.
Aluminium is alomtegenwoordig in ons dagelijks leven
Aluminium wordt gebruikt in cosmetica, in eetwaren, drinkwater, vaccins, keukenvoorwerpen en allerlei andere courante verbruiksgoederen.
Het gevolg is dat we aan almaar hogere concentraties aluminium worden blootgesteld… Er moet nog wel bewezen worden dat het element giftig is, maar de bewijzen stapelen zich stilaan op.
Aluminium is na zuurstof en silicium het meest voorkomende element in de aardkorst. We worden aan dit natuurlijke element blootgesteld door direct contact met de grond, met de lucht en door inname van levensmiddelen die voortkomen uit de grond en uit bronwater. Maar aluminium wordt ook in tal van domeinen gebruikt, zoals de bouwindustrie, de transportsector, de voedingsindustrie, de verpakkingsnijverheid, de farmaceutische wereld, de chirurgie, de cosmetische industrie en bij het behandelen van leidingwater.
In 2003 publiceerde de Franse overheid een expertiserapport over de risico’s van het gebruik van aluminium. Maar de gegevens waren moeilijk te krijgen en te analyseren, waardoor het ook niet mogelijk was om een duidelijk beeld te krijgen van de eventuele schadelijkheid van aluminium voor de gezondheid of om aanbevelingen op te stellen voor de gezondheid.
Toch legde de Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid in 2008 de maximaal toegestane dosis van blootstelling vast op 1 mg aluminium per kilo lichaamsgewicht per week. Die limiet is helaas niet bruikbaar zolang we de dosis waaraan we dagelijks effectief worden blootgesteld niet kennen. Aluminium is namelijk van nature in heel veel verbruiksgoederen aanwezig. En dat terwijl bepaalde wetenschappelijke studies en andere analyses onrustwekkend zijn...
Aluminium en deodorants = risico op borstkanker
Aluminium wordt heel veel gebruikt in cosmetica. Een op de twee producten bevat aluminium, nu eens om crèmes beter in de huid te laten dringen, dan weer als hardende stof in nagellak, maar ook als bleekmiddel en om zweten tegen te gaan. Zo zitten er in 90% van de deodorants aluminiumzouten, soms in hoge dosissen (tot 20% aluminium). Aluminiumzouten zouden nochtans een rol kunnen spelen in het ontstaan van borstkanker. Omdat het element in een gewonde huid zes keer meer doordringt in het lichaam, raadt de overheid nu bij wijze van voorzorg aan om bijvoorbeeld na het scheren van de oksels geen deodorant meer te gebruiken waar aluminium in zit (1).
Rapport "Aluminium. Quels risques pour la santé?" van het Franse ’Institut de veille sanitaire’, november 2003.
Virginie Belle, "Quand aluminium nous empoisonne", éditions Max Milo, september 2010.
(1) Rapport d’expertise de l’Afssaps, oktober 2011.
(2) Etude Paquid, Rondeau V. et al., American Journal of epidemiology, 152 (1) : 59-66, 2000.
(3) Académie nationale de médecine van 20 oktober 2010.
(4) Burrell SA. and Exley C., BMC Pediatr, 2010 Aug 31;10:63.
