Een voldoende calciuminname is op elke leeftijd noodzakelijk om een gezond beendergestel te verwerven en te behouden. De belangrijkste voedingsbron van calcium is melk. Toch is de kwaliteit van het calcium uit water vergelijkbaar, tenzij...
Melk en melkproducten dekken in België ongeveer 70 % van onze calciumbehoeften. De rest wordt geleverd door andere eetwaren en door water, vooral calciumhoudende (meer dan 150 mg calcium per liter) mineraalwaters. Toch worden melkproducten niet altijd in voldoende mate geconsumeerd. Daar zijn verschillende redenen voor: smaak, lactose-intolerantie, allergie voor koemelkeiwitten, een caloriearm dieet, Vandaar dat tegenstanders van melk hun calcium uit andere bronnen moeten halen. De vraag is alleen: is dat calcium van even goede kwaliteit?
Een gelijkspel!
Een Nederlandse studie vergeleek in de jaren 90 de calciumopname uit verschillende producten: verse kaas uit de handel, experimentele en calciumrijke verse kaas, experimentele en calciumrijke verse kaas, verrijkt met ijzer, en calciumrijk mineraalwater, eerst alleen, vervolgens samen met een bord spaghetti. Twaalf jonge vrouwen namen deze producten in, die vooraf gemarkeerd werden met isotopen. Dankzij die techniek kan de calciumopname nauwkeurig bepaald worden. Resultaat: de calciumopname is dezelfde bij de drie melkproducten: verse kaas (42,2 %), calciumrijke verse kaas (37,7 %) en calciumrijke en met ijzer verrijkte verse kaas (38,8 %). Hetzelfde plaatje voor calciumhoudend mineraalwater: de opname bedraagt 37 %, maar stijgt tot 46,1 % bij gelijktijdige consumptie van spaghetti. Kortom, calcium uit water wordt even goed opgenomen als calcium uit melk. Sindsdien hebben verschillende studies deze resultaten bevestigd.
Wel opgelet voor sulfaten!
Een recente studie vestigde de aandacht van de specialisten op een andere parameter van het calciummetabolisme: de nieruitscheiding. De vraag luidde: wordt calcium uit water op dezelfde manier uitgescheiden door het lichaam als calcium uit melk? 37 jonge vrouwen werden 12 weken lang getest. Ze volgden gedurende enkele weken een calciumarm (600 mg/dag) dieet, zonder voor de rest hun voedingspatroon te wijzigen. Vervolgens namen ze nog eens 500 mg calcium in, ofwel in de vorm van 400 ml halfvolle melk, ofwel in de vorm van één liter sulfaat- en calciumhoudend mineraalwater. Balans: bij het "waterdieet" werd er veel meer calcium uitgescheiden in de urine (+ 20 mg/dag). De auteurs schrijven dat verschil toe aan het sulfaatgehalte van het water (de calciumrijkste waters bevatten ook veel sulfaten). Sulfaten zouden namelijk calciumverlies veroorzaken, om de ionenbalans te handhaven.Slotsom: de (zij het bescheiden) superioriteit van calcium uit melk is opnieuw aangetoond en zou op lange termijn belangrijke gevolgen kunnen hebben voor de botgezondheid.