PUBLICITÉ

Verzot op chocolade: zit het in de genen?

Gepubliceerd door Nicolas Rousseau, diëtist-voedingsdeskundige op 30/10/2007 - 00h00
-A +A

Veel mensen zijn verslingerd op chocolade. Labotests hebben onlangs aangetoond dat er een chemische blauwdruk in ons lichaam in het spel is.

PUB

Sommige mensen snakken continu naar chocolade, andere laat het goedje compleet koud.
Diverse moleculen die in uiterst kleine hoeveelheden in cacao aanwezig zijn, verklaren gedeeltelijk die hang naar chocolade.
Het gaat om euforiserende stoffen verwant met cannabis, om magnesium - bekend om zijn ontspannende eigenschappen -, om coffeïne - bekend om zijn opwekkende eigenschappen - en om theobromine en theophylline - allebei stoffen die de afgifte van stresshormonen stimuleren. Maar ook de zoete smaak en de smeuïgheid van chocolade maken het product zo enorm populair. Het prettige gevoel dat het goedje veroorzaakt maakt in ons lichaam bovendien endorfines vrij, dat zijn stoffen die ons goed doen voelen...
Maar hoe is het te verklaren dat niet iedereen voor chocolade valt? Volgens een groep Zwitserse en Britse onderzoekers zouden sommigen onder ons geprogrammeerd zijn om chocolade te lusten.

Metabo-wat?

Volgens deze onderzoekers zouden de mensen voortaan onderverdeeld moeten worden op basis van hun type van metabolisme, hun "metabotype". Achter deze wat vreemde naam gaan - in het geval van chocolade - twee categorieën van mensen schuil: één groep die geprogrammeerd is om chocolade te lusten en één groep bij wie het goedje geen enkel gevoel losmaakt...
De auteurs hebben in hun onderzoek 11 vrijwilligers gevolgd, allemaal mannen. Sommige van hen waren verslingerd aan chocolade, anderen zei het goedje niets. Gedurende 5 dagen kregen de deelnemers om de beurt chocolade of een placebo voorgeschoteld. Tegelijk werden van elke man bloed- en urinestaaltjes genomen.

Zin in chocolade. Het zit in het bloed.

De liefhebbers van chocolade hebben een heel eigen metabolisch profiel: een laag gehalte van slechte cholesterol (LDL), een licht verhoogd gehalte van het eiwit albumine, en een heel specifieke werking van de darmflora.
Dit profiel blijft ook behouden bij inname van de placebo, maar het komt niet voor bij de mannen die geen chocolade lusten. Volgens de auteurs van deze studie wijst deze ontdekking erop dat onze culinaire voorkeuren, waaronder onze liefde voor chocolade, mogelijk genetisch bepaald zijn, en die genetische blauwdruk zou bij elk van ons leiden tot vaste eetgewoonten.
Het zou meteen verklaren waarom diëten die niet op maat gesneden zijn van de gebruiker vaak gedoemd zijn om te mislukken. En misschien verklaart het ook voor een deel waarom de huidige aanpak van het obesitas-probleem geen of weinig succes heeft.
Het is tot slot misschien ook het antwoord op de vraag die zoveel mensen bezighoudt: waarom verdik ik wel en mijn buurman niet?

Gepubliceerd door Nicolas Rousseau, diëtist-voedingsdeskundige op 30/10/2007 - 00h00 American Chemical Society's Journal of Proteome Research, 2007
Bekijk dit artikel
Vous devez être connecté à votre compte E-Santé afin de laisser un commentaire
PUBLICITÉ