Niets evenaart sportbeoefening om zich bewust te worden van de veroudering. Deze betreft niet uitsluitend de prestaties van het lichaam, maar ook die van de hersenen. Een recente ontdekking toont aan dat myeline bijzonder belangrijk is in het verouderingsmechanisme.
Sport en veroudering: een kwestie van neuronen
Laten we tennis als voorbeeld nemen. In deze sporttak, is de fysieke conditie in normale omstandigheden niet de enige bepalende factor voor het resultaat van de wedstrijd. Wat zeker meespeelt, is het vermogen om te anticiperen op de slagen van de tegenstander en om de juiste strategieën te kiezen. Dit impliceert een absolute beheersing van het zenuwstelsel. We weten uiteraard dat met het ouder worden onze neuronen aan scherpte inboeten, wat problemen kan veroorzaken wanneer een speler een backhand half-volley vlak achter het net wil droppen. Maar op welke leeftijd doet zich dat fenomeen voor? Dat is wat neuroloog George Bartzokis van de Universiteit van Los Angeles onderzocht heeft. Hij heeft 72 mannen tussen 23 en 80 jaar samengebracht en hen aan een eenvoudige test onderworpen: gedurende tien seconden, moesten ze met de wijsvinger zo dikwijls mogelijk tikken op een gevoelige toets. Daarna heeft hij de resultaten vergeleken met de beelden van een scan van dat deel van de hersenen dat voor die bepaalde beweging verantwoordelijk is. Daaruit bleek dat er een rechtstreeks verband was tussen de resultaten van de test en de myelinisatie van de zenuwen.
Veroudering: voor sportmannen, zit het geheim in de myeline
Ter herinnering: de myeline verwijst naar het zeer belangrijke omhulsel rond de zenuwen, dat ervoor zorgt dat de zenuwimpulsen snel worden doorgestuurd. De myeline, die aangemaakt wordt in het embryonaal stadium en op jonge leeftijd, is zeer belangrijk voor de ontwikkeling van de toekomstige motorische aanleg van de betreffende persoon. Talrijke neurologen maken van de dikte van de myelinelaag een parameter die bepalend is voor de sportieve reactiesnelheid. We moeten ermee rekening houden dat de myeline, na de intense aanmaakperiode in het begin van het leven, zichzelf niet meer (of zeer slecht) vernieuwt. De zenuwimpuls verliest dan aan snelheid en aan kwaliteit. Toen hij de resultaten van de test en de myelinisatie van de hersenen met elkaar vergeleek, is dr. Bartzokis tot het besluit gekomen dat we op dat gebied rond de leeftijd van 39 jaar de top van onze hersenprestaties zouden bereiken en dat ze pas daarna langzaam zouden beginnen verzwakken. De andere hersenzones blijven echter perfect functioneren. Met andere woorden, vanaf de leeftijd van 40 jaar, kunnen we onze tegenstander misschien niet meer verslaan met een flitsende forehand, maar we kunnen nog altijd rekenen op onze goede en trouwe hersenen om een winnende tactiek te bedenken. En dat is zeker even aangenaam!