PUBLICITÉ

Tendinitis: een foute term?

Gepubliceerd door Gilles Goetghebuer, gezondheidsjournalist op 10/01/2006 - 00h00
-A +A

Tendinitis wordt in de sportwereld als sinds jaar en dag behandeld met massa's ontstekingsremmers. Zonder veel resultaat, dat moet gezegd. Zozeer dat het ontstekingskarakter van deze aandoening vandaag sterk in twijfel getrokken wordt.

PUB

Op het voorbije Congres van de "Société francaise de médecine physique et de réadaptation" (Franse Vereniging voor Fysische en Revalidatiegeneeskunde) legde dokter Jacques Rodineau tegenover een publiek van verbijsterde specialisten uit dat tendinitis eigenlijk niet bestaat. Hij baseert zich daarvoor op de resultaten van talrijke weefselonderzoeken van zieke pezen waarin geen enkele van de specifieke ontstekingsmarkers werd aangetroffen. Volgens hem is de uitgang -itis, die op een ontsteking wijst (zoals appendicitis, hepatitis of meningitis), hier absoluut niet op zijn plaats, en zouden we deze pijn voortaan beter benoemen als "tendinopathie". Dit semantische onderscheid heeft ook gevolgen voor de behandeling en verklaart onder meer waarom ontstekingsremmers op lange termijn niet doeltreffend zijn. Maar welk alternatief kunnen we de patiënt dan bieden? Om op die vraag te antwoorden, moeten we de oorzaak van de pijn onder de loep nemen. Volgens dokter Rodineau schuilt het probleem in de peescellen zelf. Bij een te zware mechanische belasting zouden ze abnormale hoeveelheden basissubstantie produceren. De vezels zouden dan in een soort gel baden en van elkaar loskomen, alsof ze overmatig uitgerekt werden. De peesstructuur zou daardoor gewijzigd worden. Op scannerbeelden is duidelijk te zien dat de pees is uitgezet en zijn ook de "pakjes" basissubstantie goed zichtbaar die het irritatieproces veroorzaken. Welk kruid is er dan wél gewassen tegen deze kwaal? IJs is alleen nuttig omdat het de pijn stilt. Ook geneesmiddelen zijn uit den boze, zeker ontstekingsremmers! Eventueel kunnen ze wel vervangen worden door pijnstillers. Ook de traditionele opvattingen over rust zijn aan herziening toe. Zo is een minimum aan beweging te verkiezen boven complete inactiviteit. Maar hoogstwaarschijnlijk is er vooral inzake revalidatie sensibilisering nodig. Bij een zieke pees liggen de getroffen vezels uit elkaar - of zijn ze zelfs gescheurd - en lopen ze chaotisch in alle richtingen. De spier moet excentrisch werken, om opnieuw meer parallellisme te krijgen. Bij tendinitis van de achillespees bijvoorbeeld moet de patiënt de voorvoet op een trede zetten, langzaam zijn hielen op de trede daaronder plaatsen en deze dalende beweging controleren door kracht te steken in zijn kuiten. Door deze beweging regelmatig te herhalen en de belasting te verhogen, wordt een structureel hervormingsproces in gang gezet dat zichtbaar is op MRI en echografie. Bovendien verdwijnen de niet-functionele peeszones, stuk voor stuk potentiële scheurpunten, geleidelijk.

Gepubliceerd door Gilles Goetghebuer, gezondheidsjournalist op 10/01/2006 - 00h00 Actualités sur la rééducation des tendinopathies, Jacques Rodineau. Abstract in "Annales de Réadaptation et de Médecine Physique". Vol. 48. Nr. 7. Oktober 2005
Bekijk dit artikel
Vous devez être connecté à votre compte E-Santé afin de laisser un commentaire
PUBLICITÉ