Eén Fransman op de drie heeft last van minstens één symptoom van slapeloosheid, maar veel minder Fransen praten erover met hun arts. En dat terwijl de weerslag op de levenskwaliteit aanzienlijk kan zijn. Maar de arts kan de patiënt helpen met praktisch advies en met precieze diagnostische criteria waarmee hij een gepaste behandeling kan voorschrijven.
De gevolgen van slapeloosheid
Van alle slaapstoornissen is slapeloosheid de stoornis die het vaakst voorkomt en die de aanleiding is voor een steeds grotere consumptie van hypnotica en anxiolytica.
Naast het verhoogd geneesmiddelenverbruik heeft slapeloosheid ook een invloed op het lichamelijk, geestelijk en sociaal functioneren, zelfs in die mate dat de levenskwaliteit van mensen met slapeloosheid vergelijkbaar is met die van patiënten met een chronische aandoening (diabetes, hypertensie, obesitas, astma, enz.). Bovendien zou er ook een verband zijn tussen slaapproblemen en psychische aandoeningen (depressie, angst, emotionele stoornissen en een groter verbruik van illegale substanties en alcohol). Tenslotte hebben mensen die aan slapeloosheid lijden ook een verhoogd risico op verkeersongevallen en arbeidsongevallen, ondermeer door het geneesmiddelenverbruik.
De diagnose van slapeloosheid
De diagnose van slapeloosheid wordt gesteld aan de hand van een uitgebreide vragenlijst waarin gepeild wordt naar de duur en de frequentie van de problemen, de weerslag ervan op het dagelijks leven (vermoeidheid, concentratiestoornissen, verminderde waakzaamheid, slaperigheid, angst, enz.), de gevolgde behandelingen, de omgeving, de levenswijze en de levensgewoonten (werkritme, dutjes, alcoholconsumptie, geneesmiddelen, enz.), symptomen die op een andere aandoening kunnen wijzen (sleepless legs, slaapapnoe, pijn, enz.), het voorkomen van stoornissen als angst en of depressie, enz.
Daarna baseert de arts zich op de algemene criteria van slapeloosheid (zie verder) en kan hij ook gebruik maken van een slaapdagboek en vragenlijsten en schalen voor zelfevaluatie om bijvoorbeeld de intensiteit van de slaperigheid te meten of de mate waarin angst en depressieve stoornissen optreden.