Hebt u een sportieve en erg actieve hond of kampt hij integendeel net met overgewicht? In beide gevallen heeft hij een verhoogde kans op een scheur van een klein ligament in het kniegewricht, dat bijdraagt tot de stevigheid van dit gewricht.
Kruisbanden
In de structuren die het dijbeen aan het scheenbeen vastmaken, zijn er twee kleine ligamentjes die we de achterste en voorste kruisbanden noemen, waarbij de laatste uit twee delen bestaat. Wanneer uw hond op een ongelijk oppervlak loopt of tijdens een fysieke inspanning zijn poot omslaat, kan hij een of twee ligamenten van de voorste kruisbanden scheuren. Daardoor verliest het scheenbeen zijn stabiliteit ten opzichte van het dijbeen.In sommige gevallen kan de dierenarts het scheenbeen dan naar voor en naar achter over het dijbeen verschuiven, een beweging die normaal gezien bij een volwassen hond met een gezonde knie onmogelijk is. Dit verschuiven van het bot ten opzichte van het andere wanneer de kruisband gescheurd is wordt ook wel "signe du tiroir" genoemd. Dit symptoom kan echter perfect normaal zijn bij een jonge hond van maximaal 7 maanden , die nog in volle groei is. Het is ook mogelijk dat dit "signe du tiroir" er bij een gescheurde kruisband helemaal niet is, bijvoorbeeld als hij niet volledig doorgescheurd is of maar op één deel van de tweedelige voorste kruisband betrekking heeft of wanneer de kwetsuur niet onmiddellijk wordt opgemerkt en een ander ligament steviger is geworden om het evenwicht te herstellen.
Een pijnlijke kwetsuur
Bij een gescheurde kruisband zal uw hond pijn voelen die naargelang de ernst van zijn kwetsuur qua intensiteit kan schommelen. Hij uit deze pijn zich met name door manken. Een bepalend element in de intensiteit van de pijn en de ernst van de aandoening is het al dan niet aangetast zijn van de meniscus van de knie. Deze structuur bevindt zich namelijk tussen het dijbeen en het scheenbeen. In 50% van de gevallen is de meniscus ook geraakt, wat gepaard gaat met intense pijn en een trager herstel.