De placenta, het verbindingsorgaan tussen moeder en kind, is slecht bekend. Toch kan hij de oorzaak zijn van vroeggeboorten en zware bloedingen als hij slecht gelegen is in de baarmoeder. De diagnose wordt gesteld via echografie.
Wat zijn de oorzaken?
De placenta is het orgaan dat de uitwisselingen tussen moeder en kind vergemakkelijkt. Het komt alleen voor tijdens de zwangerschap. Het bevindt zich meestal boven in de baarmoeder, maar soms (bij 1 zwangerschap op 200) zit het in het onderste gedeelte, d.w.z. bij de baarmoederhals; het kan zelfs de baarmoederhals langs binnen overdekken. De placenta heeft de neiging om aan het einde van de zwangerschap weer te stijgen tot boven in de baarmoeder. Een placenta praevia ("voorliggende" placenta) komt frequenter voor met de leeftijd (drie keer meer op 35 jaar dan op 25), bij vrouwen met baarmoederlittekens (na een keizersnede bijvoorbeeld) en bij een meervoudige zwangerschap. Door die lage ligging kan hij vaginale bevalling (via natuurlijke weg) onmogelijk maken; in dat geval is een keizersnede noodzakelijk. Een placenta praevia kan ook tot een vroeggeboorte leiden en tot een hemorragische shock bij de moeder, na een zware bloeding. Als de placenta praevia niet de binnenzijde van de baarmoederhals bedekt, kan in sommige gevallen toch een natuurlijke bevalling mogelijk zijn, op voorwaarde dat de vrouw strikt gevolgd wordt.
Wat zijn de tekens?
Vrouwen die voor het eerst zwanger zijn en bij wie de baarmoederhals niet bedekt is, hebben soms geen enkel teken. De mogelijke symptomen van placenta praevia zijn: bloedingen, pijn en baarmoedercontracties. Een bloeding vanaf de zesde maand kan wijzen op een scheur in de placenta praevia, wat zowel voor de vrouw als voor de baby een vitaal spoedgeval is. Vanaf die periode kunnen contracties het teken zijn van een vroeggeboorte.