Als het koud is, verspreiden virussen zich vaak makkelijk en vieren verkoudheid, griep of andere luchtweginfecties hoogtij. Maar koude kan ook onderkoeling en winterkloven veroorzaken. En vooral die laatste zijn heel pijnlijk.
Hoe krijgen we winterkloven?
Langdurige blootstelling aan de kou kan leiden tot winterkloven. De zones die het meest gevaar lopen, zijn onze handen, onze voeten, onze oren en onze neus. Bij vorst krimpen de bloedvaten in al deze delen van ons lichaam. Dat is een natuurlijke verdedigingsreactie van ons lichaam tegen de kou. Maar op lange termijn kan samentrekking van de bloedvaten leiden tot winterkloven in de vingers, de tenen en de oren, omdat deze delen van ons lichaam niet meer voldoende doorbloed zijn. In het slechtste geval treden er bevriezingsverschijnselen op, maar dat gebeurt heel zelden en dan vooral bij bergbeklimmers bijvoorbeeld.
De symptomen van winterkloven
Winterkloven worden gekenmerkt door roodheid, stijfheid, gevoelloosheid en oedemen. De vingers of tenen zijn gezwollen en vertonen paarsachtige en onregelmatig verdeelde rode plekken, een soort huidirritatie die dik, koud en pijnlijk aanvoelt. Ze kunnen al heel snel verder evolueren tot barsten, zweren of blaren die heel wat hinder kunnen veroorzaken
De schade is niet onomkeerbaar, maar soms blijft de aangetaste zone nog geruime tijd erna zeer gevoelig voor kou.
Winterkloven zijn heel pijnlijk als de bewuste plaatsen weer warmer worden.
Manuel Merck, uitg. Larousse.
