De 6de Internationale Prijs van de Voeding werd onlangs door Danone toegekend aan een Amerikaan, Prof. Jeffrey Friedman, voor zijn ontdekking betreffende de rol van vetweefsel in de regeling van de eetlust. Deze aan Friedman toegekende prijs geeft ons de kans om even een stand van zaken op te maken van de huidige kennis van obesitas en van de hinderpalen die nog moeten opgeruimd worden.
Het verbaast niemand meer wanneer men vaststelt dat obesitas in onze maatschappij een fenomeen is dat steeds meer voorkomt. Maar de omvang van het probleem neemt wel indrukwekkende vormen aan. In 2005 telde men 1,6 miljard mensen met overgewicht, waarvan 400 miljoen zwaarlijvigen. Volgens de meest recente voorspellingen, zou de wereldbevolking tegen 2015 2,3 miljard mensen tellen met overgewicht, waarvan 700 miljoen zwaarlijvigen.
De levensstijl
Welke zijn de belangrijkste redenen van deze plaag? Het zijn er twee en ze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden: het sedentaire leven en onze voedingsgewoonten, die we in de toekomst zullen moeten leren aanpassen aan het moderne leven. Wij gaan niet meer op jacht alvorens te eten, wij brengen met zijn allen veel te veel tijd door voor het scherm, wij maken te dikwijls gebruik van gemotoriseerde vervoermiddelen en proberen onophoudelijk onze lichamelijke inspanningen te beperken zodat wij uiteindelijk te weinig energie verbruiken.
Een complexe ziekte
Naast het feit dat wij tegenwoordig leven in een obesogene maatschappij, d.w.z. een maatschappij die bevorderlijk is voor het ontstaan van overgewicht, is het overgrote deel van de mensen niet op de hoogte van de reële gevolgen van obesitas voor de gezondheid, zoals bijvoorbeeld diabetes en cardiovasculaire ziekten. Geen enkele sociale zekerheid in de hele wereld zal in staat zijn om de belangrijke kosten te betalen die veroorzaakt worden door de enorme groei van obesitas, en in het bijzonder van de aandoeningen die er het gevolg van zullen zijn.
Bovendien bestaat er geen mirakeloplossing en ook geen mirakelgeneesmiddel. Obesitas is een multifactoriële ziekte die een globale behandeling vereist. Dat verklaart ook meteen waarom zoveel behandelingen, die zich slechts op één afzonderlijk aspect focussen, altijd maar mislukken.