Een team van biologen toonde onlangs aan dat het organisme licht gebruikt via twee verschillende mechanismen: het ene dient om te kunnen zien, het tweede voor de goede werking van de biologische klok. Die ontdekking biedt hoop voor mensen met slapeloosheid en mensen met een seizoensgebonden depressie.
Biologische klok
Bij de mens en bij de meeste dieren is het waak-slaapritme gebaseerd op de afwisseling van dag en nacht die dienst doet als een synchronisator voor de interne biologische klok. De biologische klok bevindt zich in de hypothalamus, midden in de hersenen, die informatie over het licht via het netvlies krijgt. Zelf staat ze in voor de controle over de ander horloges die de synthese van enzymen en hormonen regelen, de lichaamstemperatuur en zo ook indirect het waak-slaapritme.
Synchronisme verbroken
De levenswijze van de mens maakt dat men niet altijd kan leven volgens de natuurlijke cycli die bepaald worden door het opgaan en ondergaan van de zon. Maar bij sommige mensen zorgt het verbroken synchronisme van de biologische klok voor slaapstoornissen en neerslachtigheid of depressie.
Recent onderzoek bij muizen heeft aangetoond dat er daadwerkelijk twee verschillende mechanismen zijn om licht op te sporen: het ene dient om beelden te vormen (het zicht), het andere niet. De muizen die genetisch zo gemanipuleerd werden dat de neuronen die het licht moeten opvangen en de informatie doorsturen naar de hersenen niet konden functioneren, konden nog altijd normaal zien, maar waren niet meer in staat om de waak/slaap cyclus te regelen waardoor bepaalde (leer)problemen ontstaan.