Bij sommige mensen kan een moeilijke levensfase - verlies van werk, overlijden van een dierbaar iemand of iets anders - jaren later een zenuwinzinking uitlokken die soms moeilijk te behandelen is. Maar wat als we op voorhand zouden kunnen weten wie er kandidaat is voor zo’n depressie?
Een merker in de amygdala
De amygdala of amandelkern is een kleine zone in de hersenen die een sleutelrol speelt in onze perceptie van emoties, vooral dan van angst. Dat emotiecentrum zou nu als risicomerker voor depressie kunnen dienen. Al naargelang van het individu reageert deze zone namelijk anders als er een bedreiging wordt waargenomen. Bij sommige mensen wordt de amygdala sterk geactiveerd, bij andere minder.
Een recente studie heeft in dit kader een aantal mensen gedurende enkele jaren gevolgd. Bij alle deelnemers was de activiteit van de amygdala gemeten aan het begin van de volwassen leeftijd.
Meer activiteit in de amygdala, groter risico op een depressie
Het doel van deze studie was om het parcours van de personen bij wie de amygdala actiever was te vergelijken met dat van de andere deelnemers. De deelnemers werden na een jaar opnieuw ondervraagd, en nog een tweede keer twee jaar na hun eerste evaluatie. Elke keer bleek dat de personen bij wie de amygdala sterk op een bedreiging reageerde meer kans maakten om na een zware beproeving een depressie te krijgen.
Het gemeten effect was weliswaar bescheiden, maar de piste blijft toch veelbelovend. Als we namelijk een idee hebben welke mensen meer kans maken om een zenuwinzinking te krijgen, kunnen we ons gaan concentreren op de strategieën voor preventie van dit soort ontwikkelingen. Toch moeten we er ons voor hoeden om deze resultaten te zeer te simplificeren. De amygdala is namelijk maar één schakel in het mechanisme van onze emotiehuishouding en onze reactie op stress. Er valt nog heel wat te ontdekken.