PUBLICITÉ

Hyperactiviteit: een neurologische stoornis

Geüpdatet door Marion Garteiser, gezondheidsjournaliste op 22/08/2014 - 16h28
-A +A

Hyperactiviteit is een neurologische stoornis

Het is een gevolg van een verstoorde hersenwerking waarvoor vandaag nog geen enkele afdoende behandeling bestaat.

ADHD (attention deficit hyperactivity disorder/aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit, hyperkinetisch syndroom) onder de loep….

PUB

Aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD is een neurologische stoornis

Een kind of volwassene met ADHD is voortdurend in beweging, ongeacht de omstandigheden. Kinderen met ADHD vertonen dan ook onaangepast gedrag in verhouding tot hun leeftijd: ze zijn verstrooid, kunnen zich nergens op concentreren, zijn vaak heel impulsief en hebben het bijzonder moeilijk om zich te beheersen.

ADHD treft ongeveer 5 op de 100 kinderen en 2 op de 100 volwassenen.
Een Canadese studie raamt de frequentiegraad in de leeftijdscategorie 4 tot 16 jaar op 8 % voor jongens en 3 % voor meisjes. De frequentiegraad bereikt meestal zijn piek tussen 6 en 12 jaar.

ADHD is een neurologische stoornis die veroorzaakt wordt door een verstoorde hersenwerking.
Het gaat daarbij meer bepaald om de frontale kwabben, het centrum van de responsinhibitie (vermogen om een respons uit te stellen), de planning (opeenvolging van handelingen en gedragingen) en de mentale flexibiliteit (vermogen tot responsmodulatie). Studies hebben bij deze patiënten een onvoldoende werking van de frontale kwabben en hun nabijgelegen verbindingen vastgesteld, en overinformatie in de hersengedeelten die de visuele en geluidsprikkels verwerken. De belangrijkste neurotransmitters (chemische stoffen die ervoor zorgen dat de zenuwcellen hun boodschappen kunnen overdragen) die betrokken zijn bij ADHD, zijn noradrenaline en dopamine. Wetenschappers gaan ervan uit dat hun productie verstoord zou zijn bij ADHD. Deze stoornis heeft ook een sterke erfelijke component.

Aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit of ADHD: drie types stoornissen

Er bestaan drie types van ADHD:

  • Type 1, met alleen hyperactiviteit-impulsiviteit (HDD), waarbij de zelfbeheersing nagenoeg volledig ontbreekt
     
  • Type 2, met alleen aandachtsproblemen (ADD), met leer- en uitvoeringsstoornissen
     
  • Type 3: een combinatie van beide.

De meeste kinderen met ADHD zijn type 3.

Een doeltreffende behandeling met geneesmiddelen die echter niet geneest

Geneesmiddelentherapie blijkt doeltreffender dan andere behandelingen zoals psychotherapie. Psychostimulerende middelen worden vrij goed verdragen en werken snel.
Helaas bestaat er momenteel nog geen enkele behandeling om de afwijkingen die vermoedelijk ADHD veroorzaken, definitief te "herstellen".

Initialement publié par C. De Kock, gezondheidsjournaliste le 30/03/2004 - 00h00 et mis à jour par Marion Garteiser, gezondheidsjournaliste le 22/08/2014 - 16h28

"Réponses à vos questions sur l'hyperactivité", Michel Lecendreux, psychiater en kinderpsychiater, uitg. Solar.

Bekijk dit artikel
PUBLICITÉ