PUBLICITÉ

Het mysterie van de roze urine

Gepubliceerd door Gilles Goetghebuer, gezondheidsjournalist op 16/08/2005 - 00h00
-A +A

Veel marathonlopers kennen maar al te goed het fenomeen van de "roze urine" aan het einde van een wedstrijd. Niks ernstigs, zolang het geen rode urine wordt…

PUB

Al in de jaren 20 stelde men de verdachte aanwezigheid vast van bloedcellen in de urine van uitgeputte sporters. Het verschijnsel nam toe naargelang de zware uithoudingssporten begin jaren 80 steeds populairder werden. Deze lichte kleuring wijst op de afbraak van hemoglobine en op een hoog eiwitgehalte in de urine. Het komt voor bij 25 tot 33 % van de renners, maar verdwijnt meestal weer na drie dagen.

Als urine haar geheimen prijsgeeft

Om dit verschijnsel te begrijpen, mogen we niet vergeten dat de urine uitgescheiden wordt door de nieren. Deze boonvormige organen in de onderrug slorpen op zich 20 tot 25 % van het bloeddebiet op. Bij elke passage zuiveren ze ongeveer 20 % van de hoeveelheid bloed die ze nodig hebben voor hun eigen doorbloeding. Alles speelt zich af in de "nefronen", het miljoen kleine fysiologische eenheden waaruit de nier bestaat. Binnen die nefronen komen microscopische slagaders in contact met een poreus membraan dat sommige stoffen doorlaat en andere tegenhoudt. Hoewel die slagaders microscopisch klein zijn (7 nanometer* diameter), laten ze water, ureum en minerale zouten door die zich in het buisje bevinden waar de urine gevormd wordt. Uiteraard is deze filtering niet "feilloos" en glippen sommige grote moleculen, zoals albumine, toch door de mazen van het net en komen ze in de urine terecht. U begrijpt meteen waarom dokters altijd sterk letten op de consistentie, kleur, geur en soms ook smaak van de urine van hun patiënten.

Sporters met bloedarmoede

Het probleem bij hardlopen, maar ook bij gevechtssporten zoals karate, is dat een deel van de rode bloedcellen scheurt door de hevige schokken of de herhaalde microtrauma's. De hemoglobine komt dan in het bloed terecht en wordt vervolgens afgevoerd door de urine, een proces dat bekendstaat als hemoglobinurie. Erg is dat niet, maar het mag toch geen gewoonte worden, anders treedt er te veel ijzerverlies op en ontstaat er later bloedarmoede. Vandaar dat hardlopers geen ettelijke kilometers zullen afmalen op een harde ondergrond en schoenen dragen met een goede schokbreking. Bovendien kiezen ze ter compensatie ook voor een ijzerrijke voeding: rood vlees, bloedworst, vis enz.

Gepubliceerd door Gilles Goetghebuer, gezondheidsjournalist op 16/08/2005 - 00h00
Bekijk dit artikel
Vous devez être connecté à votre compte E-Santé afin de laisser un commentaire
PUBLICITÉ