Het "battered child syndrome" (vorm van kindermishandeling waarbij het kind door elkaar wordt geschud) staat opnieuw in de trieste actualiteit. Het is een zeer ernstig probleem dat vaak slecht wordt aangepakt.
Het battered child syndrome is niet noodzakelijk kindermishandeling in de strikte zin van het woord, maar kan ook het gevolg zijn van een overdreven reactie van de ouders uitgelokt door het wenen en het schreien van de baby. Het herhaald schudden van het hoofd kan ernstige neurologische restletsels veroorzaken.
Drie omstandigheden
Het battered child syndrome wordt vooral gezien in de volgende drie omstandigheden:
- verwaarlozing: de baby houdt niet op met wenen, het geschrei wordt ondraaglijk, de vader krijgt het op zijn zenuwen, neemt het kind op en schudt het opdat het zou ophouden met wenen;
- verkeerde reanimatie: de baby lijkt een malaise te krijgen, de moeder raakt in paniek, is bang voor wiegendood en in haar paniek schudt ze het kind hevig opdat het zou ademen en weer een normale kleur zou krijgen;
- mishandeling: nog moeilijker op te sporen; het kind wordt bewust door elkaar geschud.
Zeer ernstige gevolgen
Het door elkaar schudden veroorzaakt hersenbloedingen die vaak moeilijk kunnen worden opgespoord (CT-scan, radiografie, oogfundusonderzoek). De gevolgen voor de hersenen zijn echter dramatisch als het kind niet dadelijk wordt behandeld. Bovendien wordt de ernst van het trauma zeer vaak onderschat.Volgens een studie bij een 30-tal kinderen die werden gevolgd vanaf de leeftijd van 1 tot 17 jaar, vertonen dergelijke baby's geen normale ontwikkeling. De mortaliteit (of sterfte) bedraagt ongeveer 10%, en 50% van de kinderen die het overleven, vertoont zichtbare restletsels:
- hemiplegie (verlamming van een lichaamshelft),
- tetraplegie (verlamming van de vier ledematen),
- ernstige gezichtsstoornissen,
- epilepsie (of vallende ziekte).
De andere helft lijkt te herstellen, maar op lange termijn zijn toch gevolgen zichtbaar:
- lichte mentale achterstand,
- leerproblemen,
- gedragsstoornissen,
- enz.