PUBLICITÉ

Hersengezwellen

Gepubliceerd op 27/03/2003 - 00h00
-A +A

Onder hersengezwellen of hersentumoren rekent men zowel goedaardige als kwaadaardige nieuwvormingen van weefsel binnen de hersenen.

PUB

Algemene aspecten

Een hersengezwel of tumor is eigenlijk een proces dat zich in de hersenen ontwikkelt, veelal rekent men echter alle gezwellen binnen de schedel ertoe, bijvoorbeeld ook de gezwellen die uitgaan van de hersenvliezen of het hersenaanhangsel. Alle binnen de schedelholte gelegen aandoeningen die enige ruimte innemen kunnen namelijk de hersenen beschadigen door druk uit de oefenen.Er wordt onderscheid gemaakt tussen gezwellen uitgaande van:- het zenuwweefsel zelf (neurinomen);- de voedende steuncellen (gliomen);- de hersenvliezen (meningeomen);- het hersenaanhangsel (adenomen).Tot een andere categorie behoren secundaire gezwellen, uitgaande van de benige schedel, en aandoeningen, afkomstig van uitzaaiingen van gezwellen elders in het lichaam, bijvoorbeeld een longgezwel dat uitzaait naar de hersenen.De symptomen of verschijnselen bij hersengezwellen worden ten dele bepaald door de plaats waar het gezwel gezeteld is en waar dus hersenweefsel verwoest of weggedrukt is, en zijn anderdeels het gevolg van algemene ruimtebeperking en drukverhoging binnen de schedel. Voor het tot stand komen van die drukverhoging is het niet van belang of het gezwel goedaardig is, dat wil zeggen ten opzichte van de omgeving duidelijk begrensd of in de omgeving ingewoekerd. Alleen de omvang is van belang.Tot de verschijnselen van de drukverhoging binnen de schedel behoren:- hoofdpijn, meestal vroeg in de ochtend;- plotseling braken, vooral 's ochtends vroeg;- langzame polsslag;- soms onregelmatige hartwerking;- stuwing van de pupil in het oog;- verlies van geestelijke spankracht;- zintuigstoornissen;- sufheid en slaperigheid;- spraakstoornissen;- karakterveranderingen.Hersengezwellen kunnen op alle plaatsen in de hersenen en op alle leeftijden voorkomen, ook bij zeer jonge kinderen. Er zijn in wezen geen typische symptomen die als bewijs voor het bestaan van een hersentumor beschouwd mogen worden. Toch kan een combinatie van een aantal symptomen wel een grote mate van zekerheid verschaffen om tot de diagnose "hersentumor" te besluiten.De diagnose kan met zekerheid gesteld worden met behulp van moderne scanmethoden (CT-scan, MRI-scan). Behandeling bestaat uit een operatieve ingreep en/of bestraling, afhankelijk van de plaats en de aard van het gezwel.

Gliomen

Gliomen zijn gezwellen die uitgaan van neurogliacellen. Ze hebben veelal de neiging om infiltratief te groeien. Door de vele uitlopers is het gezwel dan ook moeilijk in zijn geheel operatief te verwijderen.Op basis van het celtype onderscheidt men een viertal typen gliomen:- astrocytomen;- oligodendrogliomen;- medulloblastomen;- glioblastomen. AstrocytomenDeze gezwellen zijn afkomstig van de astrocyten, stervormige gliacellen. Van de gezwellen binnen de schedel bestaat een hoog percentage (30-40 procent) uit astrocytomen. Men vindt deze gezwellen in verschillende leeftijdsgroepen, vooral in de grote hersenen (voorhoofdskwab, wandbeenkwab, slaapbeenkwab).Ook op jonge leeftijd, tussen acht en vijftien jaar, worden astrocytomen aangetroffen. Deze hebben een voorkeur voor in de mediaanlijn gelegen structuren zoals de tussenhersenen en de optische zenuw, maar ook de kleine hersenen.Oligodendrogliomen Dit type tumor is afkomstig van de oligodendrocyten, gliacellen met slechts weinig uitlopers. De tumor komt minder vaak voor dan de astrocytomen (5-10 procent), voornamelijk bij volwassenen. Ze groeien langzaam.Men vindt ze vooral in de grote hersenen. Als er geen uitzaaiing heeft plaatsgehad, is de overlevingstijd na een operatieve ingreep meestal lang: van twee tot meer dan twintig jaar. Medulloblastomen Deze gezellen komen vooral voor bij kinderen tussen het zevende en twaalfde jaar. Ze zijn meestal gelokaliseerd in het middelste deel van de kleine hersenen, maar groeien ook uit in de hemisferen.Zeer karakteristieke symptomen zijn onzekerheid bij het lopen, braken, hoofdpijn en duizeligheid. De prognose is in het algemeen ongunstig. Toch kan de overlevingskans na operatie en na bestraling tot voor 10 jaar gemiddeld oplopen. Glioblastomen Dit is een sterk infiltratieve en snel groeiende tumor met een ongunstige prognose.

Gepubliceerd op 27/03/2003 - 00h00
Bekijk dit artikel
Vous devez être connecté à votre compte E-Santé afin de laisser un commentaire
Nickbir

Na een periode van slaperigheid, sufheid en apathie, ik kon hierdoor niet meer op tijd op afspraken verschijnen, ook kwam ik steeds later op mijn werk, heb ik mijzelf ziek gemeld. Ook kreeg ik meer en meer last van driftige aanvallen. De daaropvolgende maanden kwam ik mijn bed amper nog uit. er was niets wat mij nog interesseerde al voelde ik mij verder goed, had geen hoofdpijn of misselijkheid. Met behulp van mijn kinderen en partner kwam ik terecht bij een psychiater en nog een psychiater die niet wisten wat zij met mij aan moesten en de laatste heeft een neuroloog geraadpleegd, die een MRI-scan voorschreef, waaruit bleek dat ik een meningeoom had van 6 cm. Vanaf het begin van de verschijnselen tot de diagnose heeft dit ruim een half jaar in beslag genomen. Ik ben nu geopereerd en behalve de vermoeidheid na deze 18-urige operatie heb ik totaal geen klachten meer en voel me weer helemaal de oude.

PUBLICITÉ