Het voortplantingsstelsel van de vrouw bestaat uit de eierstokken, de eileiders, de baarmoeder en de vagina. De vagina is een buis van spierweefsel die van de buitenkant van het lichaam naar de baarmoeder leidt. Deze holle buis is warm en vochtig, en vormt dus een ideale broedomgeving voor micro-organismen.
Er zijn bijvoorbeeld bacteriën die van nature in de vagina leven, lactobacilli genaamd, en die vreedzaam samenleven met een gistschimmel met de naam Candida albicans. Onder normale omstandigheden zorgen de lactobacilli dat de leefomgeving zurig is, en daardoor wordt het natuurlijke gistgehalte in evenwicht gehouden.
Als echter de zuurgraad in de vagina lager wordt, of het aantal lactobacilli toeneemt, gaan de gistschimmels zich vermenigvuldigen. Het toenemende gistgehalte veroorzaakt irritatie van de vaginawand, en dat gaat gepaard met lichte tot ernstige jeuk. Ook kan zich een witte, enigszins klonterige afscheiding vormen, die een onaangename geur afgeeft.
Gistinfecties kunnen ontstaan na een medicijnenkuur waarmee andere ziekten zijn bestreden. Dat komt dan doordat de geneesmiddelen behalve de ziekteverwekkende bacteriën ook de normale vaginale bacteriën hebben vernietigd. Het milieu in de vagina kan ook veranderen door andersoortige medicijnen, voedingsgewoonten, zwangerschap en het dragen van kleding die te strak is, vochtigheid veroorzaakt of bepaalde kleurstoffen bevat. Die factoren kunnen het risico van gistinfectie vergroten.
Er zijn tegenwoordig gelukkig vrij verhandelbare medicijnen te koop waarmee deze kwaal kan worden bestreden. Als de klachten aanhouden of vaak voorkomen, moet je ermee naar een arts of zorgverlener.