Wie een marathon wil uitlopen, moet uiteraard veel drinken. Toch opgelet dat u bepaalde grenzen niet overschrijdt...
De marathon: slachtoffer van zijn succes
De marathon van Boston, april 2002: Cynthia Lucero dacht er goed aan te doen om de hele wedstrijd lang veel water en energiedranken te nuttigen. Ze had zich ingeschreven voor de marathon om een goed doel te steunen: de strijd tegen leukemie, een zaak die haar bijzonder na aan het hart lag. 4 km voor de aankomststreep zakt ze echter in elkaar en verliest ze het bewustzijn. Ze zal nooit meer bijkomen! Uit de autopsie blijkt dat ze overleden is aan ernstige hyponatremie. De sportwereld was geschokt toen het drama bekendraakte. Hyponatremie wordt gekenmerkt door een te laag natriumgehalte in het bloed als gevolg van te veel water drinken. De aandoening veroorzaakt neurologische schade die in het ergste geval tot de dood kan leiden.
Vanaf 1985 hadden specialisten zoals de Zuid-Afrikaanse fysioloog Tim Noakes sporters nochtans gewaarschuwd tegen de risico's van te veel drinken tijdens het sporten.
Probleem was dat slechts weinig marathonlopers dat wisten. De meesten hielden - en houden - zich nog altijd aan het dogma dat je zo veel mogelijk moet drinken: minstens een paar slokken bij elke bevoorrading. Soms met dramatische gevolgen. De dood van Cynthia Lucero is immers geen alleenstaand geval, integendeel: het aantal slachtoffers is sterk gestegen. Zo blijkt uit een recente studie dat 13 % van alle deelnemers aan de marathon van Boston in 2005 hyponatremie had bij aankomst. De onderzoekers gingen uiteraard de oorzaak na van het verschijnsel en zochten naar manieren om de spiraal te doorbreken. Het onderzoek wijst uit dat de marathon een beetje het slachtoffer is van zijn eigen succes. Heel wat beginners schrijven zich in voor hun eerste marathon, voor hun eigen voldoening of om een humanitair project te steunen, zonder de minste ervaring met dit soort inspanningen en zonder de ambitie een bepaalde tijd neer te zetten. En daar wringt nu net het schoentje. Zo blijkt vandaag dat bij heel wat marathons de gemiddelde tijden gestegen zijn, tot vier, vijf of zes uur of zelfs meer. Daar komen nog andere factoren bij. Het aantal deelnemers en sponsors is toegenomen, waardoor er ook meer bevoorradingsposten zijn. Zo kun je tijdens sommige marathons om de 200 meter drinken. Onervaren lopers zullen al die kansen letterlijk aangrijpen, met het risico dat ze gedurende te lange tijd te veel drinken.
Opgelet voor zoutverlies
Opgelet dus voor de eerste symptomen van hyponatremie: gezwollen handen, misselijkheid, duizeligheid en verwardheid. In die gevallen is het belangrijk om te stoppen en zoute producten te eten. Maar laat het liever niet zo ver komen: drink weliswaar regelmatig, maar niet méér dan u zweet verliest. Specialisten benadrukken ook dat het belangrijk is om lichtgezouten dranken te kiezen.