Bijna twee op de drie mensen leven met verkeerde ideeën over de manier waarop genitale herpes wordt overgedragen. Een enquête legt het gebrek aan kennis bloot over deze virale seksueel overdraagbare aandoening.
Geen symptomen, dus geen risico op besmetting?
Dat is een van de grootste misvattingen over genitale herpes. De overdracht vindt plaats tijdens geslachtelijke betrekkingen met een partner die actieve letsels heeft (blaasjes of blaren op een rode ontstoken achtergrond). Het moet gaan om rechtstreeks, intiem en langdurig contact tussen de slijmvliezen van de ene en andere persoon. Strelen met de handen kan dus al volstaan om het virus over te dragen.
De blaasjes zijn besmettelijk omdat ze vol virussen zitten. Na enige tijd scheuren de blaasjes en ontstaan er pijnlijke zweren - het gevaar voor besmetting blijft ook dan reëel - die na een week verdwijnen. Geslachtsverkeer is in die periode absoluut uit den boze. De besmettingskans is namelijk het grootst op het moment dat de partner zo’n herpesaanval heeft. In de periode van de korst- en littekenvorming is het gevaar kleiner.
Bij de allereerste infectie (de primaire infectie) dringt het herpesvirus binnen in het lichaam en verspreidt het zich. Die periode duurt gemiddeld een week, al kan het ook uitlopen tot twintig dagen. Later, bij nieuwe uitbraken, duurt deze fase maar twee tot vier dagen (3).
Dr. Bruno Halioua: “Let wel, de besmetting kan ook plaatsvinden bij contact met iemand die het virus op zijn slijmvliezen heeft zitten (lippen, geslachtsdelen, enz.), ook als er geen enkele klacht of geen enkel symptoom aanwezig is (asymptomatisch). Meestal is er dus niets te zien, terwijl het virus intussen wel in de genitale afscheidingen terechtkomt en de cellen van de opperhuid (de keratinocyten) of de slijmvliezen aantast. Het risico op overdracht is wel veel kleiner. Het gebruik van een condoom is aan te raden als de partner letsels in de geslachtszone heeft, maar heeft weinig zin als de letsels zich in de buurt ervan bevinden”.
Labiale herpes kan de geslachtsdelen aantasten
Het Herpes Simplex virus type 2 (HSV2) is de oorzaak in 60 tot 80% van de gevallen van genitale herpes; de rest is toe te schrijven aan het Herpes Simplex virus type 1 (HSV1).
Vandaag is ongeveer 20% van de gevallen van genitale herpes terug te voeren op HSV1. Men ging er nochtans lange tijd van uit dat HSV1 zich enkel in de mondstreek nestelde. Dat is nu niet meer het geval, wat waarschijnlijk te wijten is aan de toename van orale seks sinds het begin van de jaren 80.
Slotsom: iemand met labiale herpes (in de mondstreek) kan het herpesvirus bij orale seks overdragen op de genitale zone. Omgekeerd zijn er gevallen van labiale herpes door HSV2 gemeld na contact tussen mond en geslachtsdelen.
(1) Enquête HARRIS en 2013 auprès d'un échantillon de 1008 (491 hommes et 517 femmes), représentatif de la population française âgée de 18 ans et plus/Etude financée HRA Pharma France ; (2) Halioua B et coll. : Importance des idées fausses sur le mode de transmission de l’herpès génital en France. Journées Dermatologiques de Paris : 8-12 décembre 2015 ; (3) Conférence de consensus HAS Prise en charge de l’herpès cutanéo-muqueux chez le sujet immunocompétent (2001)
D’après une interview du Dr Bruno Halioua, dermatologue, Service de Dermatologie Institut Alfred Fournier (Paris) suite à sa présentation aux Journées Dermatologiques de Paris : 8-12 décembre 2015