PUBLICITÉ

Dysmorfofobie

Gepubliceerd door Dr. Catherine Solano, bewerkt door C. De Kock, gezondheidsjournaliste op 19/07/2005 - 00h00
-A +A

Kathy heeft al vijf keer een neuscorrectie laten uitvoeren, terwijl Anne het minste rimpeltje meteen laat behandelen met Botox of opvulinjecties. Ze lijden allebei aan dysmorfofobie…

PUB

Dysmorfofobie is een psychische stoornis waarbij de patiënt geobsedeerd is door de geringste lichamelijke afwijking. Het kan daarbij gaan om beginnende kaalheid, een onvolmaakte neus, lichte cellulitis of om het even welke lichaamszone die als een gruwelijk lelijke handicap wordt ervaren, terwijl het gezond verstand duidelijk maakt dat het hier slechts om een heel kleine onvolkomenheid gaat. Of dat er zelfs helemaal niets aan de hand is. Dysmorfofobiepatiënten hebben het daar echter bijzonder moeilijk mee, want ze kunnen die gedachten maar niet van zich afschudden. Zelfs als een arts of iemand uit hun omgeving benadrukt dat ze perfect normaal zijn, vangt hun verstand die boodschap weliswaar op, maar hun hart niet. In het beste geval zijn ze heel even gerustgesteld, maar beginnen ze zich meteen nadien weer zorgen te maken over hun denkbeeldige gebrek. Hetzelfde geldt voor chirurgische ingrepen of schoonheidsbehandelingen: de angst steekt heel snel weer de kop op.

Deze personen beelden zich in dat iedereen alleen maar oog heeft voor hun gebrek, dat iedereen hen uitlacht, dat ze niet om aan te zien zijn, dat ze onmogelijk een partner zullen vinden… Plastische chirurgie biedt hier geen uitkomst, want ofwel is de patiënt niet tevreden, ofwel richt hij zich op een andere lichaamszone. Zijn malaise verraadt immers een diepe angst die zich uit in gebrek aan zelfvertrouwen en aan liefde voor zijn eigen lichaam.

Vandaar dat plastische chirurgie compleet af te raden is voor wie aan dysmorfofobie lijdt. Zulke mensen hebben psychotherapie nodig om hun angst te doen verminderen, of zelfs geneesmiddelen (antidepressiva, de zogenaamde SSRI's (serotonineheropnameremmers)). Beide behandelingen kunnen de symptomen soms enorm verminderen. De persoon in kwestie geruststellen, baat al evenmin. Hij gelooft het immers niet, want zijn angst heeft niets te maken met zijn rimpeltjes of zijn slappe oogleden, maar zit heel diep.

Dysmorfofobie komt zowel voor bij mannen als bij vrouwen, en de huidige schoonheidsrage zou het aantal gevallen nog sterk doen toenemen. Velen ervaren schoonheid immers niet als een gift, maar als een verplichting, als een absolute noodzaak om te slagen in het leven…

Gepubliceerd door Dr. Catherine Solano, bewerkt door C. De Kock, gezondheidsjournaliste op 19/07/2005 - 00h00
Bekijk dit artikel
Vous devez être connecté à votre compte E-Santé afin de laisser un commentaire
PUBLICITÉ