Een hyperactief kind is niet alleen druk, maar gebruikt ook zijn energie anders dan een "normaal" kind. Het kanaliseert zijn energie zo slecht dat ze "overloopt", en in sommige gevallen kan dit een ernstige handicap vormen voor zijn dagelijkse leven. Er bestaan drie criteria om echte hyperactiviteit te herkennen.
Hyperactiviteit en onoplettendheid
Het hyperactieve kind kan zich niet concentreren op een precieze taak. Het springt van de hak op de tak en laat zich voortdurend afleiden, vooral als het de taak in kwestie vervelend vindt. Het gaat hier uiteraard in de eerste plaats om huiswerk. Het neemt elke gelegenheid te baat om vervelende karweien te ontlopen: een geluid van buiten, de telefoon, een idee dat door zijn hoofd schiet, Door die onoplettendheid kan het zich ook moeilijk aan spelregels houden en heeft het de neiging om aanmaningen in de wind te slaan.
Hyperactiviteit en impulsiviteit
Het hyperactieve kind is zeer snel, té snel. Als het "in vorm" is, schiet het al in actie nog vóór u goed en wel hebt uitgelegd waarover het gaat! Het beslist en handelt snel, en neemt niet de tijd om de gevolgen in te schatten. Op die manier brengt het zichzelf vlug in gevaar. Het is ook zeer impulsief, waardoor het alles dreigt te breken wat in zijn buurt komt. Die impulsiviteit heeft allerlei gevolgen: het moddert maar wat aan, schrijft slordig, doet niets met zorg, gaat inspanningen uit de weg en zoekt altijd de makkelijkste oplossing. Het heeft ook geen greintje geduld: als u belooft om naar de film te gaan, moet dat nu meteen, anders zeurt het de oren van uw kop! Vaak reageert het dan ook zeer onbeleefd: het valt volwassenen in de rede, luistert niet en maakt het zijn omgeving zeer lastig omdat het zijn energie niet kan kanaliseren.
Dr. Marie France Leheuzey, " L'enfant hyperactif ", uitgeverij Odile Jacob.