De diabetesepidemie neemt alarmerende proporties aan. De patiënten zijn alsmaar jonger, maar de verwikkelingen zijn ernstig bij bejaarden.
Bejaarden worden nog meer getroffen
Diabetes treft alsmaar jongere patiënten en neemt epidemische proporties aan. Maar in de Westerse landen stijgt het aantal gevallen van diabetes het sterkst bij de bejaarden. Een fenomeen dat tot dusver werd onderschat, maar dat catastrofale gevolgen zou kunnen hebben.De stijging van het aantal diabetespatiënten is te wijten aan de vergrijzing van de bevolking in het algemeen en aan het feit dat diabetes frequenter voorkomt bij bejaarden dan bij jongere personen. In de Verenigde Staten zullen de meeste diabetespatiënten de volgende 25 jaar ouder zijn dan 65 jaar en de komende 50 jaar zal waarschijnlijk meer dan 30% van de diabetespatiënten 75 jaar of ouder zijn.
Nieuwe uitdagingen
Er werd veel vooruitgang geboekt in de preventie van hart- en vaatziekten, maar bij bejaarden moet ook rekening worden gehouden met andere problemen die waarschijnlijk te wijten zijn aan de diabetes, bijv. stoornissen van de cognitieve functies (de kennis en de processen ervan) en lichamelijke handicaps, oorzaak van vallen en breuken. Al die problemen zijn een belangrijke uitdaging voor de patiënten en de hulpverleners.Men vermoedt reeds lang dat diabetes het optreden van stoornissen van de cognitieve functies bij bejaarden in de hand werkt. Volgens sommige studies zou diabetes het risico op dementie verdubbelen.Voorts heeft de laatste Amerikaanse nationale enquête "National Health and Nutrition and Examination Survey" aangetoond dat diabetespatiënten twee- tot driemaal minder goed in staat zijn om 400 m te stappen, huishoudelijk werk te verrichten, maaltijden te bereiden of zich met hun rekeningen bezig te houden dan personen zonder diabetes.Een kwart van de vrouwen ouder dan 60 jaar met diabetes is niet in staat 400 m te stappen, tegen één zesde van de vrouwen van dezelfde leeftijd zonder diabetes. Vrouwen met diabetes raken tweemaal sneller gehandicapt, met een hogere risico op vallen en breuken. Het verband tussen diabetes en lichamelijke handicaps is zeker toe te schrijven aan de klassieke verwikkelingen van de ziekte (vaatlijden, gezichtsstoornissen, enz.), maar dat legt niet alles uit. Er moeten nog andere verklaringen zijn.
| De doelstellingen van de primaire en de secundaire preventie moeten dus specifiek worden herzien en aangepast aan bejaarden om passende aanbevelingen te kunnen doen. |
Gregg EW et al., British Medical Journal, 325: 916-917, 2002