Chronische prostatitis is vaak het gevolg van een acute prostatitis die nooit volledig genezen is. Helaas zijn de symptomen weinig specifiek, wat de diagnose bemoeilijkt. Ziehier wat u erover moet weten...
Er bestaan twee vormen van prostatitis: acute en chronische. De eerste wordt meestal veroorzaakt door een bacteriële infectie, waarvan de eerste tekens urinestoornissen zijn. De tweede wordt veroorzaakt door een ernstige prostaatontsteking die meestal het gevolg is van onderbehandelde en terugkerende acute prostatitis. De symptomen zijn uiteenlopend: liespijn, pijn in de bilnaad, de testikels of de balzak, irriterende of obstructieve urinestoornissen, impotentie, pijn bij de ejaculatie, In tegenstelling tot acute prostatitis is er echter geen sprake van koorts of van een aantasting van de algemene gezondheidstoestand. Deze vage symptomen bemoeilijken vaak de diagnose. Er moet ook nagegaan worden of er sprake is van depressieve of angstige episodes, want die kunnen zowel de oorzaak als het gevolg zijn van de aandoening. Bij deze patiënten is er namelijk heel vaak sprake van een uitlokkende gebeurtenis zoals tijdelijke stress. Het klopt ook niet dat prostaatproblemen alleen zouden voorkomen bij bejaarden: prostatitis komt voor op elke leeftijd, maar vooral bij mannen tussen 30 en 40 jaar.
Onderzoeken
Er moet nagegaan worden of er sprake is van een uitlokkende gebeurtenis in het gezin of op het werk. Een rectaal toucher is essentieel. Het wordt aangevuld met een cytobacteriologisch urineonderzoek, ook al wordt prostatitis in 90 % van de gevallen niet veroorzaakt door een bacteriële infectie. Bijkomende beeldvormingsonderzoeken worden pas overwogen als de behandeling niets oplevert. Die is gebaseerd op antibiotica (ongeacht of de prostatitis van bacteriële oorsprong is of niet) en ontstekingsremmers. Na twee weken wordt nagegaan of deze eerstaangewezen behandeling doeltreffend is, en zo nodig wordt ze nog gedurende zes weken voortgezet. Uit recente gegevens blijkt dat die basiscombinatie nog kan worden aangevuld met een andere klasse geneesmiddelen: alfablokkers.
Bijkomende behandelingen
Sommige behandelingen kunnen de levenskwaliteit van de patiënt verbeteren: fytotherapie, spierontspanners, hormoontherapie, prostaatmassage, hyperthermie, De patiënt moet zich ook aan bepaalde leef- en voedingsregels houden. Zo moet hij alcohol, cafeïne en kruiden vermijden, want die stoffen irriteren de prostaatklier. Er wordt ook psychologische begeleiding voorgesteld, want het gaat om een langdurige en moeilijk te behandelen chronische ziekte met een hoog terugvalpercentage na het stopzetten van de behandeling.