Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap (BBZ) is een weinig voorkomende complicatie. Maar ze kan wel tot zware bloedingen leiden en is in sommige gevallen een echt medisch noodgeval.
Hoe wordt ze opgespoord en behandeld? Wat zijn de gevolgen voor een mogelijke volgende zwangerschap?
Buitenbaarmoederlijke zwangerschap, een zeldzame complicatie
Een kind verwachten is vaak een blijde gebeurtenis waar met ongeduld naar wordt uitgekeken. In het merendeel van de gevallen verlopen de negen maanden van de zwangerschap probleemloos, maar er zijn ook gevallen waar niet alles volgens plan verloopt.
In 2 tot 3 % van de gevallen ontwikkelt het bevruchte eitje zich niet in de baarmoeder, zoals dat normaal het geval zou moeten zijn.
Waar nestelt het eitje zich dan bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschappen in?
In 99 % van de gevallen ontwikkelt het zich in de eileiders, dat zijn de “kanalen” die de eierstokken - daar worden de eitjes geproduceerd - met de baarmoeder verbinden. In heel zeldzame gevallen nestelt het eitje zich in de eierstokken of - nog zeldzamer - in de buikholte.
Bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is het eitje niet levensvatbaar en moet de zwangerschap dus voortijdig worden afgebroken.
Risico op bloedingen bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap
Een deel van de buitenbaarmoederlijke zwangerschappen lost zich vanzelf op. Het verkeerd genestelde eitje wordt dan zonder externe tussenkomst uitgestoten. Men noemt dit een tubaire abortus.
In minder dan 5 % van de gevallen kan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap die zich voortzet de eileiders doen scheuren. Dat veroorzaakt zware bloedingen in de buikholte.
Samen met felle pijn in het bekken zijn dit soort bloedingen het belangrijkste symptoom van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en mogelijk levensbedreigend. Het is de belangrijkste doodsoorzaak van de moeder in het eerste trimester van de zwangerschap, al is dit in onze landen heel uitzonderlijk.
Met dank aan prof. Jean-Luc Squifflet, gynaecoloog in de Cliniques universitaires Saint-Luc in Brussel en aan Michelle Nisolle, diensthoofd Gynaecologie in het CHR Citadelle in Luik.