Niet-gesteriliseerde teven lopen risico op een baarmoederinfectie. De kans op deze ziekte stijgt met de leeftijd, maar ze kan wel voorkomen worden via sterilisatie.
Sterilisatie voorkomt pyometra
Om uw teef te beschermen tegen verschillende geslachts- en borstziekten is het nuttig ze te laten steriliseren, liefst vóór haar eerste loopsheid. Die treedt meestal op tussen 6 en 8 maanden bij teven van kleine en middelgrote rassen en tussen 12 en 18 maanden bij grote rassen. Niet-gesteriliseerde teven lopen onder meer risico op een baarmoederinfectie, pyometra genoemd. De zieke teef is lusteloos, heeft geen eetlust en krijgt soms koorts. Ook braken en diarree zijn mogelijke symptomen. In sommige gevallen drinkt en urineert ze meer dan gewoonlijk doordat de ziekte haar nieren heeft aangetast. Niet al die symptomen zijn specifiek voor pyometra: ze komen ook voor bij heel wat andere ziekten. Toch komen er in sommige gevallen etter en/of bloed uit de vulva, maar wel alleen als de baarmoederhals open is. Zo niet blijft het vocht in de baarmoeder zitten, waar het zich ophoopt en de buik pijnlijk doet opzwellen.
Gebonden aan de seksuele cyclus
Pyometra komt meestal voor bij niet-gesteriliseerde teven boven de vijf jaar. Teven die nog hun eierstokken hebben, worden immers één tot drie keer per jaar gedurende vijftien tot twintig dagen loops, afhankelijk van het ras. Die loopsheid uit zich onder meer in bloedverlies en wordt gevolgd door een periode van "seksuele rust". Bij elk van die cycli ontwikkelen er zich klieren in de baarmoederwand die nadien weer verdwijnen. Bij ouder wordende teven is dat echter niet altijd het geval, waardoor de klieren uiteindelijk verstopt raken en er zich cysten vormen. Dit normale verschijnsel kan problematisch worden als er zich een bacteriële infectie ontwikkelt. Bovendien kan een teef - ongeacht haar leeftijd - ook pyometra krijgen door ongeschikte contraceptiva of chronische bloedingen na de loopsheid, als gevolg van eierstokcysten. En aangezien het bloed een gunstig milieu is voor bacteriën, kan er in dat geval een secundaire infectie ontstaan.