PUBLICITÉ

Babygehuil: een te ontcijferen taal

Geüpdatet door Marion Garteiser, gezondheidsjournaliste op 07/10/2013 - 17h58
-A +A

Moeders herkennen weliswaar vanaf de eerste dagen het gehuil van hun baby, maar hebben het moeilijker om de precieze redenen na te gaan.

Honger, dorst, pijn, ongemak, angst, innerlijke spanning... redenen zijn er genoeg. Blijf hoe dan ook rustig, stel uw baby gerust door uw aanwezigheid, streel hem en probeer de oorzaak na te gaan, om het probleem te verhelpen.

Zadel uzelf niet op met schuldgevoelens: geleidelijk zult u het gehuil van uw baby kunnen 'ontcijferen' en uw lieveling kunnen troosten...

PUB

Eerste communicatie-instrument

Huilen is het enige communicatiemiddel waarover baby's beschikken. Ze huilen om een malaise of een innerlijke spanning te uiten, of om hun wensen te proberen te verduidelijken. Uw baby begint geleidelijk in te zien dat het een manier is om u bij hem te doen komen en hem te troosten.

Op die manier verwent u hem niet, integendeel: het is nodig om een vertrouwensband op te bouwen en hem vertrouwen te doen krijgen in de wereld, die hij geleidelijk begint te ontdekken. Na enkele weken begint u het onderscheid te kennen tussen zijn verschillende manieren van huilen en kunt u ze op de juiste manier interpreteren. U kunt makkelijker nagaan of hij honger of kou heeft, moe is of z'n luier moet worden ververst. Zo kunt u samen uw eigen taal ontwikkelen en elkaar leren kennen.

Een baby huilt nooit zomaar!

Baby's kennen geen grillen.

Als ze huilen, is dat een uiting van ongemak of behoefte aan liefde. Aan u om de redenen na te gaan: honger (ook al is het nog geen tijd om te eten), dorst (de verwarming maakt de lucht vaak zeer droog), allerlei ongemakken (nat, vuil, verstopte neus, …), pijn, vermoeidheid, opwinding, kwaadheid, frustratie, angst, verveling, behoefte aan gezelschap, in de armen genomen willen worden enz. Vervolgens moet u uw baby proberen te kalmeren, ook als u niet weet waarom hij precies huilt.

Toon hoe dan ook altijd medelijden en maak hem duidelijk dat u het niet begrijpt, maar hem wel wil troosten.

U kent uw kind beter dan wie ook en weet perfect wat het kan geruststellen: strelen, zijn fopspeen, een liedje, zachte muziek, een massage, een bedkruik, een knuffel, eventjes alleen laten enz. Maak uw baby duidelijk dat u bij hem bent en hem wil troosten. Wieg hem en spreek lieve woordjes tegen hem.

Slaagt u er niet in om hem snel te kalmeren, denk dan nooit dat u een slechte moeder bent.

U kunt nu eenmaal niet alles leren van de ene dag op de andere. Bovendien huilen alle baby's en zou huilen in zekere mate onvermijdelijk en zelfs noodzakelijk zijn. De baby moet zich immers aanpassen aan zijn nieuwe omgeving en maakt ontwikkelingsfasen door die onvermijdelijk gepaard gaan met innerlijke conflicten.

Voel u niet schuldig.

Alle moeders zijn af en toe wel eens radeloos. Hun baby heeft gegeten en gedronken, heeft een verse luier aan, heeft geslapen en lijkt geen pijn te hebben, en toch huilt hij. Hij wil niet dat u hem in uw armen neemt, of houdt eventjes op als u dat doet, maar begint meteen weer zodra u hem te slapen legt. Hij lijkt ontroostbaar. In die omstandigheden moet u hem gewoon in z'n bedje leggen en zeggen dat u van hem houdt en dat alles in orde is. Laat hem vervolgens zijn inwendige spanning afreageren. Kom regelmatig naar hem kijken: uiteindelijk komt hij vanzelf wel tot rust.

Initialement publié par Isabelle Eustache, bewerkt door C. De Kock, gezondheidsjournaliste le 21/10/2003 - 00h00 et mis à jour par Marion Garteiser, gezondheidsjournaliste le 07/10/2013 - 17h58
Bekijk dit artikel
Vous devez être connecté à votre compte E-Santé afin de laisser un commentaire
PUBLICITÉ