Het aantal gevallen van anogenitale wratten is de voorbije jaren onrustwekkend gestegen. Ze zijn momenteel zelfs de meest voorkomende seksueel overdraagbare aandoening (SOA).
1 % van de seksueel actieve bevolking is drager van deze virusziekte. In België zouden ongeveer 50.000 personen besmet zijn. Minder dan de helft van de patiënten laat zich behandelen. Oorzaak: ze weten te weinig over anogenitale wratten en durven er niet over te praten met hun huisarts. Er bestaan nochtans doeltreffende behandelingen.
Het menselijk papillomavirus (MPV)
Er bestaan niet minder dan 100 verschillende soorten MPV's, waarvan de meeste goedaardig zijn. 90 % van alle anogenitale wratten - ook wel condylomen of vijggezwellen genoemd - worden veroorzaakt door twee soorten MPV's: het MPV 6 en het MPV 11. Ongeveer 30 soorten MPV's worden overgedragen via seksueel contact, en sommige daarvan zijn allesbehalve onschuldig, want ze kunnen baarmoederhalskanker en andere genitale kankers veroorzaken. De MPV-types die anogenitale wratten veroorzaken, zijn minder gevaarlijke varianten die niet ontaarden in kanker. De overdracht gebeurt bijna altijd door seksueel contact met een besmette persoon, en net als bij de andere SOA's neemt het besmettingsrisico evenredig toe met het aantal sekspartners.
De symptomen
Enkele weken, maanden of zelfs jaren na besmetting met het virus verschijnen er kleine huiduitwassen - geïsoleerd of in groep - op de geslachtsorganen en/of in de anale streek. Anogenitale wratten blijven soms gedurende lange tijd onopgemerkt. Ze zijn immers niet zichtbaar tijdens de eerste besmettingsfase. Ze zijn minuscuul en nemen de kleur aan van de huid of worden verward met andere soorten uitwassen. Ze zijn ook meestal pijnloos. Soms kunnen jeuk, lichte pijn en bloedingen optreden, maar dat is uiterst zeldzaam. Vaak wordt de diagnose pas gesteld bij een medisch onderzoek.